به گزارش آسیانیوز، پس از نگرش‌های فرهنگی دوگانه درخصوص توریست‌های خارجی و اینک امکانات متفاوتی که در اختیار آنان قرار می‌گیرد، به‌نظر می‌رسد با غیرایرانیان با معیارهای سیاسی، حقوقی و فرهنگی متفاوتی برخورد می‌شود.
در روزهای گذشته ماجرای اینترنت رونالدو، به موضوع پرحاشیه‌ای بدل شد که اظهارنظرهای گوناگونی را برانگیخت. بعد از آن‌که حضور رونالدو به همراه تیم عربستانی در ایران قطعی شد، بحث اینترنت بدون فیلتر تیم عربستانی، در محور گفت‌وگوها قرار گرفت. در اولین اظهارنظرها رضا درویش، مدیرعامل پرسپولیس در برنامه فوتبال برتر گفت: «چند تیم می‌آیند و بازیکنانشان می‌گویند اینجا اینترنت وجود ندارد و حتی به بازیکنانی که می‌خواهیم پیغام می‌دهند و می‌گویند اینترنت نداریم. حالا ما صحبت کردیم که به تعداد اعضای تیم النصر اینترنت نامحدود بدهند.»
پس از آن، عزت‌الله ضرغامی که مدتی قبل پیشنهاد سیمکارت بدون فیلتر برای گردشگران خارجی را داده بود، در پاسخ به سوالی درباره سیمکارت بدون فیلتر برای اعضای النصر، شوخ‌طبعانه گفت: «اگر رونالدو به ایران بیاید باید برنامه بله و ایتا را نصب کرده و با خانواده و دوستان خود تماس بگیرد و به آن‌ها بگوید این برنامه‌ها را نصب کنند و از آن‌ها استفاده کند! خیلی هم دلش بخواهد این کار را انجام بدهد!»
این اظهارات به‌سرعت در فضای مجازی و در میان کاربران و همچنین چهره‌های شناخته‌شده بازتاب داشت و بسیاری مخاطبان از استانداردهای دوگانه درخصوص اینترنت بین ایرانیان و غیرایرانیان سخن گفتند. در واکنشی طعنه‌آمیز، رضا رشیدپور مجری سابق صداوسیما خطاب به رونالدو و یارانش در توئیتر نوشت: «رونالدو جان، برای دانلود ایتا از گوگل‌پلی، vpn روشن کن. برای خود ایتا، خاموش. برای توییتر روشن کن، ولی برای خرید بسته نت، خاموش. اگه واتس‌آپ می‌خوای، باید روشن کنی، ولی اگه کار بانکی داشتی، خاموش. برای اینستا باید روشن کنی، ولی روبیکا نمی‌خواد. شارژر هم بیار. vpn باطری می‌خوره.»
در پاسخ به سخنان عزت‌الله ضرغامی، آذری جهرمی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات دولت سابق هم سخن گفت و در کانال تلگرامی خود نوشت: «هر خارجی که به ایران سفر می‌کند، می‌تواند از خدمات رومینگ بهره ببرد. در حالت رومینگ اینترنت او از طریق کشوری که سیمکارت او را صادر کرده است، راهیابی می‌شود که فاقد فیلترینگ است. لذا دغدغه‌مند و نگران فیلترشکن پیام‌رسان بازیکنان مطرح فوتبال در مدت اقامت در ایران نباشند. به جای آن توصیه میکنم کسانی که مسئولیت دارند به فکر مصیبت مردم ایران برای دسترسی به شبکه‌های اجتماعی باشند.»
در میانه این بحث‌ها و حاشیه‌ها، بایستی گفت اصولا چرا ما بایستی در عرصه‌های فرهنگی با استانداردهایی دوگانه روبه‌رو باشیم. اگر پیشتر هنجارهای متفاوت رفتاری توریست‌های خارجی، مورد سوال کاربران و مخاطبان عمومی بود، به‌نظر می‌رسد حال شاهد سیاست‌گذاری‌های تبعیض‌آمیز اینترنتی هستیم.