به گزارش آسیانیوز؛ در این نشست که با حضور بزرگانی مانند استاد دکتر هوشنگ طالع، استاد غلامرضا عمرانی و دکتر محمد رسولی و دیگر شاهنامه‌پژوهان تشکیل شده بود، از مباحث تخصصی راجع به دوران پیش از تاریخ و انعکاس آن در شاهنامه سخن رفت.
استاد غلامرضا عمرانی راجع به اشو زرتشت و سخن گفتن او با اهورامزدا سخنرانی نمود و اشاره کرد که از این گفت‌وگو (یا راز و نیاز) زرتشت با اهورامزدا که در بخش‌هایی از اوستا آمده، می‌توان این گمان را برد که شاید دو جمشید در تاریخ اسطوره‌ای وجود داشته است. جمشید پیشدادی که نافرمانی و طغیان می‌نماید با آن جمشیدی که با خداوند همپرسگی (گفت‌وگو) داشته است، متفاوت باشد.
دکتر هوشنگ طالع (از پژوهشگران پیشگام شاهنامه و نویسنده کتب متعدد فرهنگی و تاریخی) هم در این مراسم عنوان کردند: «توجه به وندیداد می‌تواند راهگشای این پرسش باشد و توجه به وندیداد و دقت در متون دیگر، نشانگر این است که آن جمشید دیگر زمانی پیش از جمشید شاهنامه است.»
در ادامه نشست دکتر محمد رسولی، شاهنامه‌شناس نواندیش و نویسنده کتاب «نگاه نو به شاهنامه» طی سخنانی گفت: «شاهنامه بیان تاریخ ایران و ایرانیان از زمان تشکیل دولت توسط آن‌ها در فلات ایران است. به همین جهت شاهنامه با داستان آغاز پادشاهی کیومرث شروع می‌شود:
کیومرث شد بر جهان کدخدای/ نخستین، به کوه اندرون ساخت جای
همی تافت ز او فرّ شاهنشهی!/ چو ماهِ دو هفته ز سرو سهی
بنا بر این، تاریخ مندرج در شاهنامه، با پادشاهی کیومرث آغاز می‌شود. پس از کیومرث هم هوشنگ، طهمورث و جمشید است. اما ایرانیان پیش از کیومرث هم تاریخی داشته‌اند. آن جمشیدی که در وندیداد اوستا مورد اشاره قرار گرفته و ور ساخته است و جمکرد ساخته است، جمشیدی پیش از کیومرث است که شاید در حدود چند هزار سال تفاوت زمانی با جمشید پیشدادی دارد.»
دکتر محمد رسولی در پاسخ به پرسش یکی از پژوهشگران که مگر جمشید پیشدادی چه گناهی و جرمی مرتکب شد که ایرانیان چنین از دور او پراکنده شدند و وی را به آن روز سیاه انداختند؟ گفت: «بزرگترین جرم و گناه جمشید پیشدادی آن بود که از مردم و ملت فاصله گرفت و دچار خودرأیی، دیکتاتوری و به بیان شاهنامه دچار منیت شد. او هنگامی که پای در راه استبداد رأی گذاشت، فره ایزدی از وی گسست و او رو به سقوط رفت. البته اشتباه بزرگان ایران هم این بود که به جای چاره‌جویی از درون، سراغ بیگانه و انیرانیان (غیر ایرانی) رفتند و بیگانه یعنی ضحاک را به پادشاهی خوبش بر گزیدند. همیشه بدترین حکومت ایرانی هم بهتر از استیلای بیگانه بر کشور است. این یکی از دروس مهمی است که از این قسمت شاهنامه می‌توانیم بگیریم.»
یادآور می‌شود موسسه فرهنگی،حقوقی بزرگمهر حکیم، سال‌هاست با مدیریت دکتر محمد رسولی به پژوهش‌های ژرف شاهنامه‌شناسی می‌پردازد و نیز نشست‌های متعدد تخصصی راجع به شاهنامه برگزار می‌نماید. این مؤسسه اخیرا فیلمی به نام ناسوخ ساخت که بر اساس کتاب ناسوخ، نوشته دکتر محمد رسولی است. کتاب ناسوخ و فیلم کوتاه ناسوخ، نگاه سورئالیستی به تاریخ ایران با الهام از محتویات شاهنامه دارد.
دکتر محمد رسولی نگاهی نوین، جدید و آکادمیک به شاهنامه دارد و همه شاهنامه را تاریخ محض می‌داند. وی معتقد است هیچ کجای شاهنامه افسانه و قصه و اسطوره نیست و هر آنچه در شاهنامه آمده، تاریح واقعی است. این نگاه و نظریه مورد تردید برخی شاهنامه‌شناسان دیگر است، اما برخی از بزرگان مانند استاد دکتر هوشنگ طالع که خودش از برترین شاهنامه‌شناسان جهان است، نظریه دکتر محمد رسولی را تأیید و حمایت می‌کند.
دکتر رسولی همچنین رساله‌ای در دکترا با عنوان مفاهیم حقوق عمومی در شاهنامه تدوین کرده که نتیجه‌اش وجود حقوق عمومی و علوم سیاسی در شاهنامه است. چنین چیزی نظریه تاریخی بودن شاهنامه و روایت وقایع یک جامعه سیاسی در شاهنامه را تقویت و نظریه رسولی را تثبیت می‌نماید.
استاد ایرج جمشیدی از پیشکسوتان مطبوعات و رسانه در ایران، طی چندین ماه متوالی به مصاحبه با دکتر رسولی و کندوکاو در نظریات ایشان پرداخته که اغلب از طریق آسیانیوز منتشر شده است. روزنامه آسیا از جمله روزنامه های معتبر داخل ایران است که سلسله نوشتاری از دکتر محمد رسولی راجع به شاهنامه منتشر نموده است.
خانه اندیشمندان علوم انسانی نیز هر از چندی میزبان دکتر رسولی و محل تشکیل جلسه‌های تخصصی شاهنامه پژوهی با رویکرد نوین این شاهنامه شناس است. گفتنی است محمد رسولی دارای حدود سی عنوان کتاب تألیفی و صد مقاله و نوشتار پژوهشی است.