توسعه
روابط سیاسی با کشورهای مختلف جهان که در دولت یازدهم آغاز شد باعث سهولت در تامین
مواد اولیه و ورود به بازار رقابتی شده است. صنعت غذا در ایران خصوصی ترین صنعت است و دولت باید نقش خود را در این زمینه کاهش دهد و
اختیارات بیشتری در تولید و اداره بنگاههای اقتصادی برای بخش خصوصی قائل شود چرا
که هر چه بخش خصوصی نقش بیشتری داشته باشد صنعت موفقتر خواهد بود.
حمایت از تولید داخلی و توجه به صنعتگران ایرانی از مهم
ترین عوامل برای ایجاد اشتغال پایدار و افزایش بهره وری داخلی است. کیفیت کالای
ایرانی در مقایسه با کالای کشورهای صنعتی تفاوت چندانی ندارد و تلاش برای افزایش
دانش فنی در صنعت بسته بندی عاملی برای از بین رفتن فاصله های موجود می تواند
باشد. برجام اثرات مثبتی در بازار داخلی و خارجی محصولات و صنایع غذایی داشته است
به گونه ای که در زمان تحریم ها تولید کنندگان برای تامین مواد اولیه مورد نیاز
شان که باید از خارج وارد می شد با مشکلات عدیده ای مواجه بودند در حالی که پس از
امضای برجام نه تنها این مشکل برطرف شد بلکه دروازه بازارهای جهانی به روی ما باز
شد و اکنون قدرت انتخاب بیشتری داریم این عامل سبب شد تا رقابت در بازار افزایش
پیدا کند.
با
پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی (WTO) و به وجود آمدن
رقابت بیشتر باید به مسئله توجه کرد که صنایع وابسته به مواد غذایی همچون صنعت
بسته بندی شرایط خوبی ندارد و کالای تولیدی آنها از نظر رقابت در بازارها جهانی
کیفیت مناسب ندارند. این مسئله فقط به بسته بندی بر نمی گردد و بسیاری از حوزه ها
شرایط مشابه دارند. از این رو شاید پیوستن به سازمان تجارت جهانی اتفاق خوبی
نباشد. همچنین لازمه افزایش رقابت حتما پیوستن به این نهاد نیست. میتوان کالای
خوب تولید کرد و از طریق توزیع مناسب با رقبا رقابت نمود.
یکی از مشکلات این صنعت
کمبود نقدینگی برای اصلاح زیرساخت ها و خرید دستگاه های بسته بندی نوین می باشد.
صنعت غذا نیازمند اصلاح
ساختارها و ماشینآلات بستهبندی مدرن است و رفع این مشکلات هم، سرمایهگذاریهای
سنگین میخواهد که بدون کمک بانکها مقدور نیست. بانک ها برای حمایت از تولید باید تسهیلات را
با احتساب تعرفه های تولید در اختیار صنعت غذا بگذارند نه اینکه تعرفه تولید مواد غذایی
را مانند دیگر صنایع ببینند.
باید از بنگاه های
زودبازده و تولیدکنندگان کوچک حمایت کنیم و به آنها اهمیت دهیم. جدی گرفتن چنین
نهادهایی باعث ارتقا جایگاه ایران در منطقه خواهد شد.
با باز شدن دروازههای واردات
به روی بازار کشورمان بر اساس قوانین تجارت جهانی، عرصه برای رقابت برای تولیدکنندگان
داخلی تنگ تر می شود و محصولات خارجی با توجه به رنگ و لعاب، کیفیت بالا و صرفه اقتصادی
برای مصرفکننده مورد استقبال بیشتری است.
بنابراین تولیدکنندگان داخلی
ما باید هر چه بیشتر بر کیفیت تولیدات خود بیفزایند و هزینههای تولید خود را کاهش
دهند تا علاوه بر حضور در بازارهای جهانی مردم کشورمان نیز از تولیدات داخلی حمایت
کنند.