آسیانیوز - قدرت خدا را بنازم ادم یک چیزهایی را روز روشن انهم با دو چشم باز خود می بیند و یک چیزهایی را در بیداری با دو گوش خود می شنود که واقعاً حیران می ماند و اگر از حیرت این عجایب دو شاخ کوچولو روی سر ادم سبز نشود، هنر کرده است...
دوستی می گفت این ها همه اش تاثیر سیاست انتخابات بر زندگی ماست...
من که عقل درست و حسابی ندارم، از سیاست هم هیچوقت سر رشته ای نداشته و ندارم و کلاً نمی دانم این سیاست چه معجونی است؟! چیز درستی است یا نه !! ولی این را می داانم که این سیاست خیلی چیزها را در ایام انتخابات عوض که چه عرض کنم، اصلاً کن فیکون می کند.باور کنید کسانی را می شناسم که سال های سال مانند کارد و پنبر بودند و به خون یکدیگر تشنه، ولی الان در سایه همین سیاست انتخاباتی، انچنان صمیمی و یکرنگ شده اند که اگر بگویم شبانه روز همدیگر را بغل کرده و دمی از هم جدا نمی شوند، چیزی به گزاف نگفته ام...
البته عکس این پدیده را هم سراغ داریم، یعنی این سیاست مادر مرده کسانی را هم که سال ها دوست جون جونی هم بودند و لحظه ای تاب جدایی از همدیگر را نداشتند، انچنان از هم جدا نموده و به جان هم انداخته است که برای زدن سایه همدیگر سنگ دو کیلویی که جای خود دارد، تفنگ دو لول برنو هم برای شان کفایت نمی کند.
جدای از این مسائل به قول دوست فرهیخته سیاست دانم، افرادی هم هستند که تحت تاثیر این سیاست، علی الظاهر، سنگ یکی از این کاندیداها را به سینه می زنند و دل در گرو او دارند، ولی در باطن به قول سعدی علیه الرحمه دلشان جای دیگر است..
من که چیزی حالیم نیست، دوستم می گوید، از این ها که بگذریم، اگر در این ایام مبارک کسانی را می بینی که بیمار می شوند و در عین صحت و سلامتی، ناگهان کلیه و معده و روده و کبد و قلب و سایر اندام های حسی و حرکتی، بیرونی و درونی، پیدا و نابیدای انها به درد می اید، و یا شخصی به بهانه های مختلف قصد مسافرت حتی به سرزمین امپریالیسم جهانخوار به سرش می زند، اصلاً تعجب نکنید، این ها همه اش تاثیر همان سیاست کذایی است که ما اسم این عارضه را «بیماری مصلحتی» و در کل «فراریان انتخاباتی» گذاشته ایم...
البته فکر نکنید من از این وضعیت دوران انتخابات و یا این سیاست کذایی ذره ای ناراحتی و گله گی داشته باشم، این سیاست هر عیب و ایرادی که داشته باشد، برای من یک لاقبا نه تنها بد نبوده و نخواهد بود، که اتفاقاً برعکس خیلی هم خوب بوده و بهترین ایام زندگی و خاطره انگیزترین دوران عمرم در همین ایام رقم می خورد...
سفره رنگین و کباب و پلو و مرغ داوطلبان محترم که در این چند روز انتخابات هر روز پهن تر و پهن تر می شود به جای خود، باور بفرمایید خود حضرات داوطلب مجلس با ان لبخند ملیح از صد متری انچنان به طرف من بی سر و پا خیز بر می دارند و هیکل مرا بغل کرده، غرق ماچ و بوسه می کنند که این نوازش ها را حتی در دوران طفولیت هم از والدینم ندیده ام!!!
زمانی که از دوست فرزانه ام در مورد چند و چون این سیاست می پرسم می گوید تو را چه به سیاست، همین که از صدقه سر این داوطلبان مرغ بریانی و کبابی و پلو گوشتی نصیب تو اسمان جل زمین لحاف می شود، خدا را شکر کن و کلاهت را به هوا بنداز و قدر بدان...چند روز دیگر که اب از اسیاب افتاد و خر حضرات از پل گذشت نه از تاک نشان می ماند و نه از تاک نشان....کسی به تو حتی نمی گوید خرت به چند...چه رسد به ماچ و بوسه ای که این چند روزه نثار هیکل قناس تو می شود..!!!
حالا ما مانده ایم و درک این سیاست پیچیده انتخاباتی، کاش کسی پیدا می شد و ما را روشن می کرد که این سیاست انتخاباتی چیست که هر چهار سال معجزه می کند و....