در ابتدا درباره وضعیت کلی تولید زعفران در کشور کمی برایمان توضیح دهید..
زعفران از ایران به تمام نقاط جهان تقریبا رفته، ولی آنچنانکه تولید این محصول در ایران به دلیل همراهی که با اقلیم خشک و خاستگاههایش از جمله منطقه خشک خراسان دارد و توسعه یافته ، مصارفش هنوز در ایران و جهان بالا نرفته و در حوزه تبلیغات جهانی آنطور که شایسته این محصول است، فعالیت چشمگیری صورت نگرفته است؛ چرا که این محصول ارزشمندترین رستنی کائنات است و امانتی است در دست ما ..و این موضوع هم سبب نشده نوسان افزایش قیمتی که در سایر محصولات بوده در زعفران و پسته، بخصوص در زعفران هم صورت گیرد و این مساله باعث کاهش قیمت صادرات زعفران در بازارهای جهانی شده است.همچنین فعالیت های خوبی که در شرکت ها و تشکل های پیشرو صورت می گرفته ، مقداری محدودتر شده و دلیل آن محدودیت هایی است که در چند سال اخیر در صادرات بوجود آمده است.
آیا این مساله که هم ایرانیان و جهانیان از ارزش و مصرف زعفران غافلند، دلیلش کوتاهی ما اهالی و مسوولان رسانه است، یا شما که تولید کننده و فعال این عرصه هستید ؟ البته مطلعیم که فعالیت های زیادی در جهت معرفی این محصول به جهان داشته اید...
البته شرکت ها و افراد بسیاری درباره این محصول کار کرده اند، ولی جنبه های مختلفی که از وجوه مصارف دارویی زعفران وجود دارد، آن طور که شایسته و ظرفیت این محصول هست،پیش نرفته و می توان گفت که همه به نوعی مقصر هستیم. شاید نبود دسترسی به ابزارهای بین المللی مدیا تبلیغات یا رسانه تاثیرگذار دائمی یا نبود یک کمپین برای این محصول که بتواند از جهات مختلف آن را معرفی کند، در مهجور ماندن و محدودیت شناخت آن موثر بوده باشد.
اتفاقا از دیرباز و کودکی در یاد دارم که در اغلب غذاهای مخصوص و حتی ته دیگ زعفران داشتیم..
بله، البته منظور ما به عنوان غذای اصلی است
خب به چه صورت؟
مثلا برنج ما تماما زرد است و رویش چند دانه سفید می ریزیم که البته تفاوت قیمتی زیادی ندارد و نامش را دماوند گذاشتیم؛ مثلا در یک پرس برنج که کامل زعفرانی است، شاید کمتر از یک درصد در قیمتش تاثیر گذار باشد؛ چون زعفران خوب اثر بخشی زیادی دارد..
زعفران مرغوب در این سال ها در رنج ۵۰۰ تا ۵۵۰ تن تولید می شود. اگر قیمت متوسط را از کشاورز یا با صادرات جمع بزنیم، حدود ۱۰ میلیون تن به طور متوسط در نظر بگیریم، تقریبا ۵ هزار و ۵۰۰میلیارد تومان عایدی برای مناطق محروم ما دارد که به لحاظ حوزه اشتغال هایی دارند ؛در حوزه بسته بندی یا زنجیره ارزش تکمیلی اش، دارای کاربرد است ولی صادرات زعفران به دلیل افزایش نرخ ارز که در زندگی مردم هم تاثیر گذاشته، کاهش یافته است..سال های داشتیم که در رنج هزار و یا ۲ هزار دلار می فروختیم و حال به زیر قیمت ۵۰۰ دلار کاهش یافته است..
که البته این مساله می تواند یک مزیت و فرصت طلایی هم محسوب شود..
از جهتی بله، و قیمتش را در سایر کشورها به حاشیه می برد، ولی در کشور ما ارز آوری آن پایین آمده است.
در کشورهایی مانند امارات و اسپانیا چنین صنعت یا کشاورزی زعفران ، نقش اول را دارند؛ با اینکه هر دو به اندازه ما تولید ندارند.. درسته؟
بازار این دو کشور به عنوان بازارهای واسطه ای شناخته می شوند . البته امارات منطقه آزاد است و کشورهای حاشیه خلیج فارس ، به دلیل وجود ایرانی ها که از مصرف کنندگان زعفران بوده اند، جزو محصولاتی بوده که به اصطلاح جزو بارانداز توزیعش شکل داشته است..در اسپانیا هم از دهه ۷۰ ، که حجم تولید زعفران ایرانی رقابتی تر شد، تولید کاهش یافت و از ۴۰ تن به یک تن رسید. آنها زعفران های ایرانی را می گیرند و ترابری و بسته بندی می کنند..ولی شرکت های ما در ایران نسل اولی هستیم؛ البته تجار و فروشندگان قدیمی بوده اند و خوب هم کار کرده اند، ولی در اسپانیا در سال ۱۸۸۵ و۱۹۰۰ میلادی شرکت های زعفران شکل گرفته اند و ما در این زمینه عقب ماندنی تاریخی داریم و البته یک عقب ماندنی جدی تر ، که فضای کسب و کار نام دارد و رتبه آن در جهان بسیار پایین است./