آسیانیوز - از وعده جذاب و دهن پرکن ریشه کن کردن فقر مطلق بگیرید تا رسیدن به رشد اقتصادی بالا و حل و فصل معضل بورس و دو برابر نمودن امید به زندگی و کاهش اسیب های اجتماعی تا برگشت کل اوضاع و احوال جامعه به نفع مردم در زمانی اندک..و ده ها وعده و در باغ سبز نشان دادن دیگر...
جالب اینجاست که این قول و وعده های شیرین را کسانی می دهند که سال های سال در مسند قدرت و در راس مراکز تصمیم گیری بوده و در تمام شئون و ارکان دولت نقش فعال داشته اند.
این حضرات محترم در طی سال های گذشته هم وقت و امکانات و نیروی لازم برای ارائه و اجرای نظرات و پیشنهادات خود داشته اند و هم ابزار و ساز و کار لازم را که بتوانند با استفاده از فکر و اندیشه و دانشی که در چنته داشته و دارند به ان جامعه اتوپیایی و ان مدینه فاضله عاری از فقر مطلق را که مورد ادعایشان بود برسند...
با کمال تاسف و به پشتوانه واقعیت های ملموس جامعه و با استناد به اسناد و مدارک و دلایل و واقعیت های موجود، این داوطلبان محترم نه تنها در انجام وظایف خود در راه اعتلا و پیشرفت و توسعه کشور و کمک به مشکلات مردم موفق نبوده اند، که در بسیاری از موارد عقب گرد داشته و عامل بسیاری از فلاکت ها و بدبختی های کشو نیز بوده اند...
اکنون چه جهش مهمی و چه تغییرات شگرفی در فکر و اندیشه این افراد صورت پذیرفته است و کدامین معجزه ای در توانایی جسمی و عقلی حضرات معظم صورت گرفته است که دو باره ادعا می کنند به ان وعده های بر زمین مانده ای که در طول چندین سال نتوانسته اند به ان جامه عمل بپوشانند، تحقق ببخشند...انهم در مدت زمانی اندک.
کشور ما کماکان دچار شعار زدکی و ارمان گرایی و همان وعده های توخالی است.
فلان داوطلب محترم علیرغم اینکه مشکلات فعلی کشور را دیوان سالاری صدساله دولت محور، حلقه های بسته مدیریتی، نادیده گرفتن تمام ظرفیت های کشور، شخص محوری به جای گفتمان محوری، عدم اعتماد به بخش خصوصی، مدیریت نشسته، قانون گریزی و تمرکزگرایی و... می داند، در عمل هیچ راهکار و برنامه ای برای مقابله با این افت های ضد توسعه و پیشرفت ندارد که اگر داشت، مطمئناً در سال های در قدرت و صدارت از ان استفاده می نمود..
دیگر داوطلبان نیز با سابقه و تجربه ای که دارند و اشراف به کلاف سر در گم مشکلات اجتماعی و اقتصادی، نه برنامه ای ارائه می دهند و نه راهکار مناسبی برای مقابله با کاستی های اقتصادی و ناهنجاری های اجتماعی دارند.
با حلوا حلوا گفتن نه دهان شیرین می شود و نه اندکی از مشکلات و معضلات خلایق حل و فصل می گردد..
برای توسعه و پیشرفت یک جامعه و ریشه کن کردن فساد و فقر و عقب ماندگی و رسیدن به یک اقتصاد پیشرفته و متعالی، نیاز به ابزار و ساز و کار است...
و این ابزار و ساز و کار، مسلماً فکر و اندیشه فرهیخته است و بینش های نوین و تکامل یافته...
هشیار باشیم صرف شعار و وعده دادن های پوپولیستی، دردی از جامعه را درمان نخواهد کرد و ما را به سر منزل مقصود نخواهد رساند...
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
کی روی، ره ز که پرسی، چه کنی، چون باشی.