* نمایشگاه امسال را چگونه ارزیابی می‌کنید و نقاط قوت و ضعفش را بفرمایید؟
نمایشگاه خیلی خوبی بود و دوستان با قدرت و قوت حضور پیدا کردند. ضعف نمایشگاه به نظرم این بود که سالن دوم خیلی کوچکتر بود و استقبال آنچنانی از این نمایشگاه تا امروز به عمل نیامده است. انشاءالله که در دو روز آخر، استقبال خوبی بشود. ولی غرفه‌داران خیلی خوب و باسابقه‌ایآمدند که از آن‌ها بسیار آموختیم و این از نقاط قوت نمایشگاه است. برگزارکنندگان نمایشگاه هم همگی عالیبودند. مدیران و عوامل واقعاً زحمت کشیدند و ما در ارائه خدمات نقطه‌ضعفی ندیدیم. واقعاً تشکر می‌کنم از دکتر امیدی و برادرشان و همچنین پرسنل ایشان که در آخرینروزها هم زحمت می‌کشیدند و مدیریت خوبی انجام دادند.
* شما در حال حاضر چه فعالیتی دارید؟
عمده فعالیت‌‌های ما در زمینه نفت و پتروشیمی گاز در حوزه نیروگاهی و پتروشیمی است. می‌توانیم بگوییم جزء اولینشرکت‌‌هایی هستیم که توانمندی‌‌هایمان را در این زمینه به رخ خارجی‌‌ها کشیدیم. مثلاً ما اولین طراح کوبلینگ‌های فلکسیبل در ایران هستیم و توانستیم پای شرکت جانکرینانگلیس را از ایران عقب بزنیم و جزء اولین شرکت‌هاییبودیم که در ایران بلید توربین (پره توربین) را براینیروگاه نکا تولید کردیم که از سال 97 نصب شد و تا الان هم کار می‌کند.
همچنین فعالیت‌هایی مثل تعمیرات پمپ، تعمیرات موتورهایدیزل و ماشین‌آلات دیرگ، تعمیر انواع موتورهای کشتی و موتورهای لنجی. ما با تکیه بر توانمندی جوانان ایرانی که در این صنعت کار می‌کنند، بسیاری از فعالیت‌هایمان را انجام می‌دهیم و پروژه‌ها را می‌گیریم و اصلا نگاه از بالا به پاییننداریم بلکه با کمک دوستانمان و شرکت‌‌های دیگر کارها را پیش می‌بریم. خیلی از کسانی که مثلاً کشتی‌‌هایشان را در دبی و امارات یا حتی بنادر هندی تعمیر می‌کردند با کمک دوستان به اینجا آوردیم و مراحل بازسازی و تعمیرات را برایشان انجام دادیم و خیلی توانمندی‌‌های دیگر که در بایکوت خبری است و نمی‌‌توانیم توضیح بدهیم.
* پس واردات ندارید؟
ما اعتقادی به واردات نداریم و می‌گوییم در صنعت ایران صفر تا ۱۰۰ باید در داخل ایران ساخته شود، چون ما توانمندی‌‌هایش را داریم، نه ما، خیلی از شرکت‌‌های بزرگ ایران توانمندی‌‌هایش را دارند. مثلاً متخصصین دانش‌بنیانهستند که بسیار عالی کار می‌کنند، ولی کسی به آن‌ها بها نمی‌‌دهد. در داخل ایران اگر اعتمادسازی بشود، خیلی راحت می‌توانیم کارها را انجام بدهیم. مثلاً ما برای اولین‌بار موتور توربین نیروگاه نیشابور را در یک شرکت کاملاً خصوصیبازسازی کردیم. این اعتماد به شرکت‌‌های خصوصی مسئله‌ایاست که می‌تواند باعث رشد و توسعه و شکوفایی شود. انشاءالله که این اعتماد را مسئولان و مدیران به ما بیشتر داشته باشند. امیدواریم وزیر جدید این دید را داشته باشد که بتوانیم تمام قطعات صنعتی ریز و درشت را به‌طور کامل داخل ایران تولید کنیم.
* پس شرکت شما غیر از آن‌که مثلاً خدمات تعمیراتمؤسسات یا لنج‌دارها را انجام می‌دهد، خودش هم خدمات پس از فروش و تعمیرات دستگاه تولیدیخودش را به‌عهده می‌گیرد؟
بله. ما حتی می‌آییم عارضه‌یابی صنایع مختلف را انجام می‌دهیم، با این‌که عمده کارمان در صنعت نفت و پتروشیمیاست، ولی چون احساس کردیم که مثلا در صنعت کاغذ و مقوا می‌توانیم به دوستان کمک کنیم چند سال است که تخصصیوارد این حوزه شدیم و غلطک‌‌هایشان را بازسازی می‌کنیم. حتی مثلاً در صنایع غذایی ما برای اولین‌بار دستگاه کنسانتره مرکبات را ساختیم. این باعث می‌شود که خروج ارز از ایران خیلی کم بشود. مثلاً قیمت همین دستگاه کنسانتره شاید حدودا ۲۰ ، ۳۰ میلیارد باشد، ولی ما حداقل با چند میلیارد توانستیم این دستگاه را در ایران تولید کنیم و آن هم به همت بچه‌‌های خود شرکت نوش مازندران بود. این را هم بگویم به‌خاطر این‌که به ما اعتماد کردند و این اعتماد مهم‌ترین عامل است که جواب اعتمادشان را هم خوشبختانه گرفته‌اند.
* شما صادرات هم داشته‌اید؟
ما صادرات به‌صورت دست دوم داریم. یعنی به شرکت ثالث می‌دهیم و این شرکت‌ها محصولات و خدمات را به کشورهایسوریه، روسیه، افغانستان و عراق می‌برند. ولی مستقیمخودمان صادرات نداشتیم. یعنی با واسطه به خارج از کشور خدمات دادیم.
* لطفا برای مخاطبان ما از گذشته و سابقه کاریتان بگویید؟
رشته تحصیلی من IT بود که با مدرک لیسانسفارغ‌التحصیل شدم، ولی چون پدرم و دایی‌ام در این صنعت بودند، خودجوش کم‌کم آمدم به این صنعت و چون رشته IT آن زمان در سالهای ۸۳، ۸۴، شناخته شده و کاربردی نبود، کار درستی نمی‌‌توانستم انجام بدهم. وقتی می‌گفتیم IT می‌گفتندآیا WORD بلدی؟ دیدم آن رشته‌ای که من خواندم که هوش مصنوعی داخلش بود، الکتروتکنیک بود که زیاد به کارم نمی‌‌آمدو واقعاً اغنای فکری‌ام نمی‌‌کرد. چون در خانواده‌ای بزرگ شدم که همه‌اش دغدغه این را دارند که تلاش کنند چیزی ثبت اختراع بشود و بتوانند به جامعه کمکی کنند و بیشتر عمل‌گرا هستند.
بنابراین به دنبال این بودیم که چیزی را برای آینده باقیبگذاریم که در حوزه صنعت، این امر دست‌یافتنی‌تر بود.
* کارخانه شما در کجا واقع شده است؟
در کیلومتر ۲۰ جاده قدیم است که به تأسیس آقای منوچهر قصدیان بود؛ شرکت سنگ و طلای جامعه ایرانیان که ایشانیکی از بزرگترین صنعتگران ایران هستند. می‌توانیم بگوییمدایره‌المعارف صنعت ایران هستند و همچنین مربی و مشوق بزرگ بنده که خیلی مدیون ایشان هستم.
ما در تمام کارخانه‌‌ها و در تمام نیروگاه‌‌ها ۶۰ درصد کار را خودمان انجام می‌دهیم و هنوز بعد از ۲۰ سال، آن کارخانه یانیروگاه دارد کار می‌کند. مثلاً پره یک توربین در یک کارخانه را که از سال ۹۷ خودم به کمک پدرم نصب کردم هنوز دارد کار می‌کند. یعنی از صفر تا صد ساخت پره و نصب آن در دست خودمان بود. یا مثلاً استاپ شفت نیروگاه شهید رجایی. ما جزء اولین کسانی بودیم که برای فلات قاره کوبلینگمی‌زدیم.
خاطره‌ای برایتان بگویم: چند وقت پیش رفتیم به شرکت کیان طایر که گیربکسی را برایشان بازسازی و تعمیرکنیم که یک کوبلینگ را آوردند تا جابه‌جا کنند که من 13 سال پیش آن کوبلینگ را برایشان ساخته بودم! و دیدم که هنوز دارد کار می‌کند. با افتخار گفتم آقا این کوبلینگ را من برایشما ساختم. اما پرسنل عوض شده بود و اصلاً من را نمی‌‌شناختند. گفتند چه جالب! و دوباره همان کوبلینگ را سفارش دادند که برای خودم جالب بود و خیلی به خودم افتخار کردم.
* برنامه طرح و توسعه شما برای آینده چیست؟
طرح و توسعه ما این است که در تمام صنایع نقطه‌ضعف‌ها را پیدا کنیم. شبیه قطعات ریز یک چرخ‌دنده ساعت که پیدامی‌شود و به مرور کل ساعت را می‌سازد. ما حتی به معاون وزیر هم اعلام کردیم که توانایی ساخت موتورها را از صفر تا صد داریم. صادقانه بگویم همه تلاش‌مان این است باری را از دوش صنعت کشورمان برداریم.
* از خاطرات تلخ و شیرین‌تان برایمان بگویید؟
یکی از تلخ‌ترین خاطره‌هایم این بود که با پدرم که قبلاً مدیرعامل بودند و الان هم رئیس هیأت‌‌مدیره هستند، به نیروگاهی رفتیم و جلوی در نیروگاه ما را راه ندادند. چون اوایل کارمان بود و گفتند شرمنده، از همانجا که آمدید،برگردید! در‌صورتی‌که خودشان گفته بودند بیایید. به هر حال ما را راه ندادند. این قضیه گذشت و به توانایی رسیدیم که همان نیروگاه الان ما را مدام دعوت می‌کند! آن موقع خیلی به ما سخت گذشت.
از جمله خاطرات شیرین من، همین است که می‌توانیم از یک آهن کرخت، قطعه‌ای درست کنیم که داخل نیروگاه کار کند و باعث تولید برق بشود یا داخل پتروشیمی یا هر جایدیگر و وقتی از کنار آن نیروگاه یا کارخانه عبور می‌کنی،می‌توانی با افتخار به پسرت بگویی که من اینجا کارهاییانجام داده‌ام.
* اگر بخواهید از ارگان یا شخصیت حقیقی یاحقوقی تشکر کنید بفرمایید؟
اول از پدر و مادرم تشکر می‌کنم چون هم مشوق و هم معلم من هستند. و بعد از همسرم که همراه اصلی من بود. همچنین از استاد بزرگم آقای منوچهر قصدیان تشکر می‌کنم که خیلی از فوت‌‌های کوزه‌گری را مثل پسرشان به من یاد دادند و حتی از پسران ایشان تشکر می‌کنم که با من مثل عضوی از خانواده‌شان برخورد کردند. همچنین در بیزینس من، نقطه‌عطفی بود که دکتر ذوالقدر وارد زندگی من شد که کار من را از شکل سنتی به شکل مدرن وارد کرد و هنوز هم به‌عنوان یکمربی و برادر بزرگتر در کنار من است. همچنین از روزنامه آسیا و آقای همایون فدایی تشکر می‌کنم.
* در پایان، سخنی اگر باقی مانده بفرمایید؟
توصیه‌ای دارم برای دوستان جوانی که می‌گویند نمی‌‌شود کار کرد. راستش هنوز در این صنعت آن‌قدر کار روی زمین مانده که ما دیگر نمی‌‌رسیم انجام بدهیم. اگر این جوانان وارد اینصنعت بشوند و این سیستم هر چقدر بیشتر رشد کند، هم درآمد بیشتری خواهند داشت و هم چرخ صنعت ما بیشترمی‌چرخد. از مسئولین هم می‌خواهم کاری به‌‌کار ما نداشته باشند، ما خودمان کارمان را انجام می‌دهیم، نه وام می‌خواهیم و نه چیز دیگری. تنها اگر این بوروکراسی اداری‌شان را کنار بگذارند، ما چیز بیشتری نمی‌خواهیم.
عکس: خدیجه جعفری