چهارشنبه / ۲۸ شهریور ۱۴۰۳ / ۲۰:۱۲
کد خبر: 24534
گزارشگر: 464
۲۲۶
۰
۰
۴
پرژام پارسی ، آهنگساز و نقاش

یادداشتی بر کارهای امید معصومی

یادداشتی بر کارهای امید معصومی
هنرمند، چهره ای انتزاعی و ناراحت کننده ای که به نظر می رسد بین وحشت و پوچی معلق است را تصویر کرده است. پرتره ای مخدوش به رنگ نارنجی زنده و درخشان والبته کمی مبهم که حتی سطح قاب را هم پوشانده، انتخاب رنگ بلافاصله تأثیرخود را میگذارد و بیننده را به دنیایی می کشاند. دنیایی که در آن معنای "عادی بودن" به هم ریخته است و "پدیده های آشنا" هم معنایی دیگر یافته اند.

پرتره از عناصری اغراق آمیز و تقریبا کارتونی تشکیل شده است که در آستانه ی آشکار شد واقعیت اصلی خود در وحشتی دائمی مانده اند. بینی قرمز و گرد که شاید نشانی از دلقک است، با دهانی باز که گویی به فریادی در خلأ اشاره میکند. پوچی ای بی اندازه فریبنده و البته آزاردهنده. رفتار مینیمالیستی با ویژگی چهره، تصویر را از حالت شخصی فراتر  بُرده و به- یک فریاد اولیه (primal ) در برخورد با زندگی ای، ناشی از تحمیل اضطرابی مشترک بر زیست انسان مدرن رسانیده است.

امید معصومی

پس زمینه  تار این کار، که از رنگ های تیره و فرم های نرمال دایره ای شکل گرفته ، ممکن است یادآور منظره ی شهری در شب یا صرفا نشانگر اشکالی انتزاعی باشد. اما حس سرگردانی را صد چندان تقویت میکند. این تاری باعث ایجاد حسی  عمیق می شود و تصویر را به جلو و به سمت بیرون قاب کمپرس می کند، گویی از تاریکی اطراف بیرون می آید یا توسط آن بلعیده می شود.

این تضاد بین ویژگی های نمایان و گروتسک چهره و پس زمینه نرم و مه آلود به فضای سورئال و اضطراب آور اثر می افزاید.

امید معصومی

بافت لمسی و حسی به نظر می رسد و این خود رویکردی ترکیبی و خام به اثر داده. این کیفیت خام، همراه با سادگی  ساختاری، احساس چیزی ناتمام ( که کمی مفهومی انتزاعی از وضعیت انسان امروز است ) را در ما بیدار میکند.

با چهره ای نیمه شکل یافته یا پدیده ای آرمانی که هنوز به طور کامل بیان نشده است. این اثرهنری  (که به صورت مجموعه ای تولید شده) می تواند به عنوان تأملی در مورد وضعیت انسان ما که هویت و واقعیت ش ویران شده، تفسیر شود.

از سویی هم نمادی از آشفتگی های درونی ما که بسیاری هر روزه تجربه اش کرده اند باشد . بازنمایی نزدیک از اضطراب ، ترس و سردرگمی هایی ما که اغلب در پشت ظواهر متعارف و مقبول جامعه پوشانده می شوند.  ویژگی های اغراق آمیز کار پوچ بودن نقش ها را نشان دهد و گسست بین خود واقعی فرد و شخصیتی را که مجبور به ارائه به جهان هست را برجسته تر می کند.

کار از نظر اجرا، بخصوص استفاده از رنگ، هم جسورانه و هم موثر است. رنگ های نارنجی و قرمز بر قطعه غالب است و احساس فوریت و هشدار ایجاد می کند. با این حال، شدت این رنگ ها، در حالی که قدرتمند هستند، ممکن است که سایر عناصر اثر را تحت الشعاع خود قرار دهند، عمق را محدود کنند و موضوع را به یک پاسخ حسی و نه جدی کاهش دهند.

این اثر پاسخ های آسان یا روایت روشنی ارائه نمی دهد و تقریبا همه چیز را به بیننده واگذار میکند که مهم ترین نقطه ی قوت آن است.

پرژام پارسی | آهنگساز و نقاش
https://www.asianewsiran.com/u/fgS
اخبار مرتبط
موسیقی صدای روح بشر است که لابه‌لای نت‌های هر ساز به نمایش درمی‌آید؛ صدایی که هر کس می‌تواند آن را به شکلی خاص درک کند و برداشت قلبی خودش را از آنچه که بر پرده گوشش نشسته، داشته باشد. در این مقاله می‌خواهیم شما را با یک قطعه موسیقی بی‌کلام اما پر از سخن به نام «در گذر سکوت» که پیش‌درآمدی از آلبوم آن یعنی «سایه روشن» است، آشنا کنیم. در این سفر شنیداری که بر جان واژه‌ها می‌نشیند، همراهمان باشید.
آسیانیوز ایران هیچگونه مسولیتی در قبال نظرات کاربران ندارد.
تعداد کاراکتر باقیمانده: 1000
نظر خود را وارد کنید