به گزارش آسیانیوز ایران ؛ فیلم «کارآموز» (The Apprentice)، به کارگردانی علی عباسی و نویسندگی گابریل شرمن، با پرداختی موشکافانه و صریح، مسیر زندگی جوانی دونالد ترامپ را روایت می‌کند. فیلم در فضای دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ نیویورک جریان دارد، زمانی که ترامپ از خانواده‌ای ثروتمند به دنیای تجارت و املاک قدم گذاشت و همراه با مربی‌اش، روی کوهن، وکیل سرشناس و جنجالی، در مسیر قدرت و شهرت گام برداشت. در این فیلم، ترامپ از طریق راه و رسم‌های کوهن، درس‌های قدرت‌طلبی می‌آموزد و با آموختن اصولی همچون حمله‌ور شدن، انکار اشتباه و به‌دست آوردن پیروزی به هر قیمت، به مسیر متفاوتی از پدر خود وارد می‌شود.
فیلم «کارآموز» با فیلمبرداری خاصی به سبک دهه‌های گذشته، فضایی نوستالژیک و همزمان پویا دارد و با پرداختی واقع‌گرایانه و صریح به تغییرات شخصیت ترامپ، مسیری جذاب را برای مخاطب ترسیم می‌کند. ساختار روایی فیلم در ابتدا بیننده را به یاد آثار کلاسیک سینمای جنایی همچون فیلم‌های مارتین اسکورسیزی می‌اندازد.
نقدی بر شخصیت‌پردازی دونالد ترامپ در فیلم کارآموز؛ جاه‌طلبی افسارگسیخته و انعکاس یک رویای فروپاشیده
کارآموز ساخته علی عباسی، در یک رویکرد جسورانه به تصویرسازی از شخصیت دونالد ترامپ، پرده‌ای جدید از ابعاد روانی و اخلاقی او در دوران جوانی‌اش را به نمایش می‌گذارد. این فیلم، در عین ارائه تصویری قدرتمند از جاه‌طلبی بی‌رحمانه و نفوذ فزاینده ترامپ، به تماشاگر فرصتی می‌دهد تا شخصیت وی را به عنوان نماد تناقض و تضادهای اخلاقی و اجتماعی درک کند. سباستین استن، با بازی خارق‌العاده‌اش در نقش ترامپ، نمایشی فراتر از یک تاجر جاه‌طلب به تصویر می‌کشد و شخصیت ترامپ را از منظر عمق روانی، پیچیده‌تر و تاریک‌تر می‌نمایاند.
ترامپ جوان در این فیلم، شخصیتی عقده‌ای، جاه‌طلب و گرفتار در اخلاقیات فروپاشیده است؛ او شخصیتی است که به تمام معنا جاه‌طلبی را به عنوان نیرویی مخرب و تاریک به نمایش می‌گذارد. با وجود مخالفت ظاهری‌اش با اعتیاد، مصرف الکل و رفتارهای بی‌قاعده، ترامپ خود به‌عنوان منشأ فساد، ابتذال و تباهی در جامعه معرفی می‌شود. این تناقض، زمانی بارزتر می‌شود که فیلم به بررسی روابط اجتماعی او می‌پردازد؛ روابطی که اغلب ابزارگونه و توأم با سوءاستفاده از دیگران است.
در مسیر جاه‌طلبی‌هایش، ترامپ در ظاهر فردی سخت‌کوش و مخالف هرگونه عامل کندکننده، نظیر مصرف مواد مخدر و الکل است، اما در عین حال او پایه‌گذار مراکز قمار، کازینوها و عیاشی‌هایی است که درست در برابر اصول مورد ادعایش قرار می‌گیرند. این تناقض فاحش، پرسشی عمیق را در ذهن تماشاگر ایجاد می‌کند: آیا ترامپ اصولی دارد که بر مبنای آن به قضاوت دیگران می‌پردازد، یا او تنها در پی تثبیت قدرت خود با هر وسیله‌ای است؟ یعنی دقیقا مشابه آموزه‌های کمونیستی لنین.
عباسی در این اثر، ترامپ را فردی بی‌مرز و بی‌قید در ارتباط با دیگران نمایش می‌دهد. ترامپ، با عدم پایبندی به نزاکت، رعایت اخلاق و بی‌توجهی به قواعد زندگی اجتماعی، تصویری از یک هیتلر آراسته و امروزی ارائه می‌دهد. او با هر گروه و طبقه‌ای که بتواند به پیشبرد اهدافش کمک کند در ارتباط است، اما نگاه او به افراد، ابزاری و بهره‌جویانه است. این شخصیت بی‌پروا و افسارگسیخته، در قالب پدری بی‌عاطفه و همسری غیرقابل اعتماد، تنها به دنبال سلطه و قدرت است و از منظر اجتماعی، اصولش را بر دیگران تحمیل می‌کند؛ اصولی که از دید او، باید همگان به‌طور مطیعانه پذیرا باشند.
یکی از جذاب‌ترین بخش‌های فیلم، چالش میان وطن‌پرستی و جاه‌طلبی افسارگسیخته در وجود ترامپ است. هرچند فیلم می‌کوشد عشق او به ملی‌گرایی و میهن‌پرستی را نمایش دهد، این میهن‌پرستی صرفاً به عنوان دستاویزی برای تثبیت قدرت و پرستیژ اجتماعی او به تصویر کشیده می‌شود. عشقی که به ظاهر خالص و وطن‌پرستانه است، اما در حقیقت، ترامپ به شدت با الگویی اقتدارگرایانه، یادآور رژیم‌های سرکوب‌گر تاریخی، به دنبال پیشبرد اهداف فردی و جاه‌طلبی‌هایش است. او همچون لنین، برای رسیدن به آرمان‌های خود حاضر است دست به هرگونه فریب، توهین، و سوءاستفاده از دیگران بزند، اما تفاوت او با چهره‌های انقلابی در این است که هدف ترامپ نه آرمان اجتماعی، بلکه دستیابی به قدرت بی‌قید است.
ترامپ، در فیلم کارآموز به عنوان فردی که هیچ‌گاه در چارچوب‌ها نمی‌گنجد، بی‌پرده عمل می‌کند؛ بی‌آنکه خود را مقید به قوانین یا اصولی بداند، اما با این حال، اصولی برای دیگران وضع کرده و انتظار دارد که همگان بی‌چون‌وچرا از آنها پیروی کنند. در تصویری که عباسی از او ارائه می‌دهد، ترامپ یک هیتلر مدرن است؛ فردی با روحیه درنده‌خو و بی‌رحم که در قالب یک تاجر با ظاهری موجه، در پی تسلط بر دیگران است. او بی‌پروا و با اتکا به قدرت اقتصادی، در فضایی پر از تناقض، ارزش‌های خود را تحمیل می‌کند و هرگونه مقابله با آن را با واکنش‌های شدید پاسخ می‌دهد.
فیلم کارآموز به واسطه بازی قوی و تأثیرگذار سباستین استن، تماشاگر را با یک پازل اخلاقی پیچیده مواجه می‌کند. آیا این چهره‌ای که عباسی از ترامپ ارائه می‌دهد، چهره واقعی اوست یا اغراق هنری است؟ فارغ از پاسخ به این سؤال، آنچه که بر پرده به تصویر کشیده شده، چهره‌ای است که حتی در مقام پدر و همسر نیز از اعتماد و پایبندی فاصله دارد. ترامپ به عنوان نمادی از جاه‌طلبی افسارگسیخته، با هر شکل و شمایلی که به پیشبرد اهدافش کمک کند همراه است؛ اما تعهد به هیچ اصولی ندارد، مگر آنکه در جهت حفظ قدرت و مقامش باشد.
به‌طور خلاصه، فیلم کارآموز در کنار پرداختن به زندگی و جاه‌طلبی‌های ترامپ، تصویری هشداردهنده از قدرت‌طلبی بی‌قید و بند در قالب فردی جذاب اما خطرناک ارائه می‌دهد. علی عباسی در این اثر، با هنرمندی خاصی تناقض‌های اخلاقی و روانی ترامپ را آشکار می‌سازد و به تماشاگر اجازه می‌دهد تا فراتر از ظاهر فریبنده، با لایه‌های تیره و تاریک شخصیتی آشنا شود که همچنان در قالب یک تاجر بی‌پروا به تسخیر دنیای اطراف خود می‌پردازد.
بازیگران و عملکردشان
سباستین استن در نقش دونالد ترامپ، با ارائه اجرایی قوی و متقاعدکننده، توانسته است ویژگی‌های شخصیتی او را در دوران جوانی به نمایش بگذارد؛ از جاه‌طلبی و جسارت، تا بی‌رحمی و تمایل به قدرت. جرمی استرانگ، در نقش روی کوهن، وکیل قدرتمند و جنجالی ترامپ، اجرایی بی‌نظیر و گیرا دارد که با حرکات و لحن‌های متغیر، خشونت و پیچیدگی‌های روانی این شخصیت را به تصویر می‌کشد. ماریا باکالوا، در نقش ایوانا، همسر اول ترامپ، نیز حضوری درخشان در فیلم دارد و تضاد میان ویژگی‌های شخصی و جاه‌طلبی ترامپ را با بازی‌ای اثرگذار نمایان می‌کند.
نقد و بازخورد منتقدان
فیلم «کارآموز» پس از اولین نمایش خود در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۴، با استقبال منتقدان روبه‌رو شد و توانست نمرات بالایی از سایت‌های نقد فیلم دریافت کند. این اثر در وب‌سایت IMDb نمره ۷.۳ از ۱۰، در وب‌سایت Rotten Tomatoes نمره ۸۱ از ۱۰۰ و در وب‌سایت Metacritic نمره ۶۴ از ۱۰۰ را از آن خود کرده است. منتقدان به‌طور کلی از اجرای بازیگران و فضاسازی تاریخی فیلم، که دهه‌های ۷۰ و ۸۰ نیویورک را بازآفرینی کرده، تحسین کردند و آن را نمایشی هوشمندانه و صریح از جاه‌طلبی و مسیر پرتنش ترامپ در دنیای تجارت توصیف کردند.
نظرات منتقدان:
- Chicago Sun-Times / ریچارد روپر: نمره ۸۸ - «سباستین استن در نقش ترامپ و جرمی استرانگ در نقش کوهن، اجرایی تاثیرگذار و گیرا ارائه کرده‌اند. این فیلم به شکل تاریکی هنری، افسانه‌ای از تجارت را روایت می‌کند.»
- The A.V. Club / جیسون گوربر: نمره ۸۳ - «ریتم فیلم مهار شده و در عین حال جذاب است. دنیای ترامپ و کوهن با تجسمی بی‌نظیر ارائه شده و پویایی بین آنها به‌اندازه هر درام دیگری درگیرکننده است.»
- Entertainment Weekly / مورین لی لنکر: نمره ۸۳ - «کارآموز نمادی از رؤیای آمریکایی است که به کابوسی تاریک تبدیل شده است.»
- Original-Cin / لیام لیسی: نمره ۸۳ - «این فیلم بدون تعصب، ترامپ را در قالب کمدی سیاه و طنزی تلخ به نمایش می‌گذارد و نشان می‌دهد حتی چهره‌های مخوف روزی عزیزکرده کسی بوده‌اند.»
سرگرمی افشاگر:
فیلم «کارآموز» به عنوان روایتی افشاگرانه و سرگرم‌کننده، به طور موفقی توانسته است تصویری از مسیر شخصیتی و حرفه‌ای دونالد ترامپ ارائه دهد. با وجود آنکه این اثر بیشتر از جنبه زندگی شخصی و تجاری ترامپ پرده‌برداری می‌کند و کمتر به سیاست‌های او می‌پردازد، اما با بازی‌های متعهدانه سباستین استن و جرمی استرانگ و فضاسازی کم‌نظیر، اثری دیدنی و ماندگار را برای علاقه‌مندان به بیوگرافی‌های سیاسی و درام‌های تاریخی فراهم آورده است.