ازطرفی رویکردهای سنتی وتحریم‌های گسترده وانزوای جهانی تنها بخشی ازدلایلی است که این رشد اقتصادی نارسا ونوسانی را توضیح می دهد.اما علت های دیگری هم وجود دارد که باعث شده تا این کشور در مسیر توسعه قرارنگیرد. اقتصاد ایران،اقتصادی برونزا ومتکی به درآمدهای نفتی ازبیرون ودرون گرا وتکیه بربازارمصرفی داخلی وناتوان ازحضوردربازارهای جهانی است،کیفیت اقتصاد ایران ازنظرشاخص‌های پیشرفتگی کالا مانند«صادرات کالاهای خام، مواد معدنی وفرش وخشکبار»پایین ودرواقع اقتصاد آن دولت محوراست.درچنین شرایطی نمی تواند انتظارداشت مشکلات بیکاری ساختاری وفقرزدایی ویا افزایش سطح واستاندارد زندگی مردم بیانجامد.برای مثال درسال 1395اقتصاد این کشورشاهد رشد قابل ملاحظه‌ای بود.اما درسال های بعد دچارکاهش شد ومسلما چنین رشدی نشان ازریسک بالای آن برای سرمایه گذاری دارد وبرای ایجاد شغل ناکافی است.همچنین گزارش ها ازبخش های مختلف صنعتی بیانگرآن است.توان صنایع سنتی گذشته درایجاد شغل کاهش پیدا کرده واکثراین صنایع قادرنیستند تا درایجاد اشتغال کارآفرین باشند. بر اساس آمارهای اعلام شده نرخ بیکاری به خصوص درمیان جوانان تحصیل کرده نزدیک دوبرابرمیانگین دیگرنرخ بیکاری وهمچنین نرخ بیکاری درمیان زنان نیزچند برابرمردان است.افزون براین بخش عمده رشد اقتصادی درایران بجزنفت محصول بازارداخلی ومصرف است.به بیان دیگراگرازنفت وخام فروشی دیگرمنابع وکلای سنتی صرفنظرشود،رشد اقتصادی آن ناشی ازحضوردربازارهای بین المللی،تنوع کالاها وبازارهای صادراتی نیست.آمارنشان می دهد که میانگین سهم ایران دربازرگانی جهانی ازنیم درصد هم تجاوزنمی کند.بنگاه های ایرانی نتوانسته اند درعرصه فن آوری نوکردن صنایع دانش بنیاد سرمایه گذاری مناسبی کنند.بنابراین طبیعی است که سهمی دربازارجهانی نداشته باشند.بی تردید رشد اقتصادی پایداربه سرمایه گذاری مناسب درهمه بخش های مختلف نیازدارد که متاسفانه درطی سال های اخیرچنین اتفاقی رخ نداده است.ازطرفی نوسان پذیری رشد اقتصادی،یکی ازشاخص های پایین بودن کیفیت رشد اقتصادی ایران است.روشن است اقتصادهایی با رشد پرنوسان دربسیاری ازموارد نمی تواند، شرایطی را به وجود بیاورند تا سرمایه های خارجی که خواستارمحیط بی تنش وامن هستند را جذب کند.به همین علت نوسان نرخ رشد اقتصادی، با فرایند ایجاد شغل سازگاری ندارد.سالیان طولانی در تحریم اقتصادی بودیم و رابطه ایران با دیگر کشورها در تمام زمینه‌ها به خصوص حوزه اقتصادی قطع شده بود.درحال حاضرایران نیازبه جذب بیش از۵۰ میلیارد دلارسزرمایه گذاری دارد.بنابراین اگربدنبال ورد سرمایه گذاران هستیم درکنارایجاد فضایی امن باید اطلاعات خوبی را ازموقعیت اقتصادی این کشور به آنها داده شود. ولی متاسفانه درطی سال های گذشته نتوانستیم سرمایه گذارخارجی جذب کنیم زیرا به دلیل تحریم ها،سیستم بانکی با مشکل مواجه هستند وهمچنین بنگاه‌ها نتوانستند خود را با شرایط بین المللی وفق دهند.اما به نظرمی رسد که مشکل تنها این مواردنباشد ومعضلات اقتصاد ایران بیشتروپیچیده ترازاین بوده وعمدتا منشاء داخلی دارد.علاوه براین شنیده ها حکایت ازآن دارد بسیاری ازسرمایه گذاران ایرانی درحال ترک کشورهستند؛به همین علت درچنین شرایطی که اقتصاد پایداروبا ثبات نیست نمی توانیم سرمایه خارجی را جذب کنیم، اما ازآن مهم تراین است که اجازه ندهیم سرمایه گذاران داخلی هم ازکشورخارج شوند.با توجه به باد رفتن منابع مالی واقتصادی ایران دراثربسیاری ازمشکلات مانند اختصاص دادن بوجه های کلان به بعضی ازنهاد ها ودستگاه هایی که هیچ نقشی دررشد اقتصاد ندارد وفسادهایی مانند اختلاص هایی با رقم های میلیاردی،معوقه های بانکی،رانت خواری، نبود حمایت ازبنگاه های اقتصادی وبسیاری ازاین مسایل تنها بخشی ازمشکلات اقتصاد ایران است وباعث شده تا هربرنامه ای برای توسعه ورشد اقتصادی به بن بست برسد.