نخست کشور ایران در فهرست سیاه fatf نیست. شایان ذکر است به لحاظ حقوقی چیزی به نام فهرست سیاه وجود ندارد و این نام تلویحا برای کشورهایی به کار برده می شود که در وضعیت اقدام متقابل(counter measure) قرار دارند. ایران بعد از پذیرش برنامه اقدام ویژه ایران توسط رییس وقت شورای مبارزه با پول‌شویی و انتشار بیانیه بوسان پلنری fatf از اعمال این اقدامات متقابل تعلیق شده است و در فهرست سیاه اصطلاحی نیست و به لحاظ وضعیت یک کشور ذکر شده در بیانیه است که اقدام متقابل علیه آن اعمال نمی شود.
دوم آن که پرونده بین ایران و fatf اصلا درباره "پیوستن" ایران به fatf نیست و درباره تکمیل برنامه اقدام تایید شده در بیانیه بوسان است و نه چیز دیگر.
سوم آن که حتی اگر اقدام متقابل علیه ایران اعمال شود اثر خود را اساسا بر نحوه همکاری بانک‌ها خواهد گذاشت نه تبدیل کردن دلار نقدی در فرودگاه! و هیچ رابطه مستقیمی بین اعمال اقدام متقابل و تبدیل اسکناس آن هم در این حجم نیست. از طرف دیگر چه بسا کشوری که همین حالا عضو پلنری fatf است و شهروندان آن به دلیل ریسک پول‌شویی فضای اقتصادی آن از دستیابی به بعضی خدمات افتتاح حساب در بعضی کشورها با احتیاط فراوان مواجهند مثل شهروندان روس تبار در شرق اروپا.
چهارم آن که به فرض تعیین تکلیف پرونده برنامه اقدام ایران در ایران و بعدتر در پلنری fatf (که اگر اولی محتمل باشد باز هم دومی بعید است) باز هم علت اصلی خدمت ندادن آن صراف تایوانی برقرار است: تحریم های آمریکا.
در واقع صراف تایوانی با توجه به ثبت فاکتور تبدیل برای یک ایرانی نسبت به اثرات آن بر سایر تسویه های دلاری خود نگران است چرا که نمی داند این شهروند ایران امروز یا بعدا عضو sdn آمریکا هست یا خیر؟ آیا به نحوی از انحا اقدام به رساندن هر نوع خدمتی با هر تفسیری به یکی از نهادهای تحت تحریم کاتسا کرده است یا خیر و مانند آن. و چون امکان سنجش نداشته و " سری که درد نمی کند را دستمال نمی‌بندد" با نهایت بی‌ادبی خرابی کامپیوتر را بهانه کرده است.