چنین فعایتی در قانون اساسی تعریف نشده و غیر ممکن است و حتی مجموعه ی مجلس شورای اسلامی با تمام نمایندگان ۸۰ میلیون نفر شهروند ایرانی هم چنین خاصیت و قدرتی ندارند که بتوانند بدون رعایت اصل ۱۷۷ قانون اساسی تاثیری مستقل و به تنهایی بر اصلاح قانون اساسی داشته باشند تا حدی که حتی بدون نظر مثبت شورای نگهبان قدرت تاثیر در هیچ امری از امور را ندارند .
بنابر این تشکلهای اصلاح طلبی و جبهه های اصلاح طلب بخاطر نبود قوانین حمایت کننده اصولا و قانونا هیچ اختیاری خارج از قانون ندارند و واژه ی اصلاح طلبان بیشتر پوپولیستی برداشت میشود تا اینکه در راستای واقعیت باشد. فرصتهایی که دولتهای اصلاح طلب در دست داشتند با تمام تلاشهایی که انجام دادند یا ندادند کاری از پیش نبردند و کسانی که در دولتهای بعدی بنام اصلاح طلب قدم پیش گزاشتند مانند دولتهای یازدهم و دوازدهم و به اندازه ی دولتهای اصلاح طلب قبلی هم نتوانستند کاری انجام دهند و فرصتهایی وجود داشت که میتوانست حداقل گامهایی برای آماده کردن شرایط پیش از اصلاح قوانین بوجود بیاورد تا راه اصلاحات شاید باز شود اما این امر محقق نشد و در اوضاع فعلی در قانون اساسی هیچ راه پیشرفت و فعالیتی برای اصلاح طلبان وجود نداشته و ندارد .
در هر صورت کلید اصلاحات موقوف به اجرای اصل یکصد و هفتادو هفت قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است آنهم در صورتیکه بتواند به مرحله ی اقدام برسد و رای بیاورد .
لازم به ذکر است که اجرای اصل یکصد و هفتاد و هفت قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بدون اراده و تصمیم رهبر ایران قابلیت سیر و تحول در اجرا را دارا نمیباشد. آنچه که مشخص است این است که در کشور ما فقط یک حزب و جریان با یک عقیده میتواند مجوز فعالیت داشته باشد و هیچ عقیده ای خارج از این محدوده قابل تعریف و رسمیت نیست .
از اینها که بگذریم، واقعیتی را که مردم در تاریخ اصلاح طلبان فراموش نخواهند کرد آن کلید بزرگی بود که نوید بخش حل مشکلات فراوان اقتصادی باشد آنهم کلیدی که عظمتش بیانگر این بود که میتواند علاوه بر حل مشکلات داخلی قادر به باز کردن مشکلات جهان هم باشد ولی فعلا تاکنون گویا این کلید نتوانسته کار رضایت بخش زیادی برای مردم بتواندانجام بدهد بجزمساله ی برجام که بجای خاصیت مثبت برای اقتصاد فقط نامی معروف داشت همین !
تا به حال که چنین بوده .....