حسین سوری (فعال صنفی بازنشستگان کشوری) گفت: زمانی که قانون نظام هماهنگ قدیم و قانون مدیریت خدمات کشوری فعلی نبود، استناد قانونی پرداخت عیدی ماده ۴۱ قانون امور اداری و استخدامی کشور بود که مقرر می‌داشت پاداش پایان سال کارمند، یک ماه حقوق کامل است که رقم مندرج در حکم پرداخت می‌شد. بعدها چند تغییر ایجاد شد که اولا، همان ماده ۴۱ اصلاح تغییر کرد به دو ماه پاداش در طول سال که در مقاطع ۶ ماهه پرداخت می‌گردد و مطابق قانون مدیریت خدمات کشوری، عیدی امتیازی شد که امتیاز آن ضرب در ضریب سال شود و شد رقم ناچیزی که امروز می‌بینیم.
وی با تاکید بر اینکه عیدی، باید عیدی باشد، نه یک رقم چندر غاز و ناچیز؛ می‌گوید: دست دولت باز است و می‌تواند ملاک را همان ماده ۴۱ قانون امور اداری و استخدامی کشور قرار دهد. با یک اصلاحیه کوچک که مجلس باید اصلاحیه را بزند، می‌توانند به کارمندان دو ماه پاداش مندرج در این قانون را بپردازند و به بازنشستگان فقط یک ماه داده شود. اگر مصرند که طبق قانون مدیریت خدمات کشوری عیدی پرداخت گردد، بهترین راه این است که عدد ۵ هزار امتیاز ۷ و ۸ برابر گردد تا بتوان رقم حاصل را عیدی یا پاداش پایان سال تلقی نمود. در غیر این صورت، ارقامی در حد ۱۲ تا ۱۵ میلیون ریال این قدر بی‌ارزش است که اصلا نمی توان نام عیدی بر آن نهاد.
به نقل از ایلنا، سوری تاکید کرد: عیدی بایستی معادل یک ماه حقوق کامل باشد تا بتوان به آن عیدی گفت. یک ماه کامل نه فقط قبل از انقلاب که پس از انقلاب هم تا اوایل دهه ۷۰ خورشیدی به عنوان عیدی پرداخت می‌شد که چند سالی تبدیل به سکه شد. سکه هم طوری بود که بانک مرکزی آن را به قیمت ارزان می‌داد ولی در بازار آزاد از یک ماه حقوق هم بیشتر می‌شد. مخلص کلام که عیدی کنونی رقم بسیار ناچیزی است که اگر داده نشود، بهتر از پرداخت آن است. زیرا به قدری کم است که اصلا قدرت خرید و ارزش ندارد.
به گفته وی، از الان دولت و دولتی‌ها باید به فکر عیدی سال ۱۴۰۰ باشند تا سال بعد یک ماه کامل حقوق پرداخت شود و رقم ناچیز فعلی کاملاً از میان برداشته شود./