. هم چنین اولین جنگ های منطقه ای در این بخش ازجهان میان دو کشور تازه استقلال یافته هندوستان و پاکستان بر سر منطقه کشمیر روی داد که سبب گردید اولین نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل برای جلوگیری از جنگ در آن مستقر شوند که هنوز هم با سپری شدن ده ها سال در کشمیر میان هند و پاکستان حضور دارند. ولی با وجود این که در سایه تلاش های صورت گرفته ، ایران از تجزیه توسط شوروی رهایی یافته و تمامیت ارضی آن حفظ شد اما نه تنها تمامیت ارضی کشمیر حفظ نشد بلکه هنوز هم با وجود حضور نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل و تلاش هایی که طی این سال ها صورت گرفته ، این منطقه ناآرام است و هر از چند گاهی سلاح ها به صدا در آمده و خونریزی و درگیری خونین میان طرفین از سر گرفته می شود.
از سال 1947 که شبه قاره هند به دو کشور هندوستان و پاکستان تقسیم شد تا امروز که چندین دهه از استقلال این کشورها سپری شده و دو کشور هم به سلاح هسته ای مجهز هستند نه تنها از شدت اختلافات و درگیری ها کاسته نشده بلکه هر از گاهی اقدامات تروریستی که عمدتا از سوی پاکستان حمایت و جانبداری می شود اوضاع را آشفته کرده و منطقه کشمیر را نا امن می کند.دو جنگ اول و دوم جهانی که در نیمه اول قرن بیستم روی دادند سبب بروز تغییرات و تحولات بسیاری در جهان شدند . فروپاشی چند امپراتوری و وقوع انقلاب هایی که چهره جهان را تغییر دادند خاتمه دوران استعمار کهن را رقم زده و به شکل گیری جهان دو قطبی و کشورهای جدیدی انجامید که استقلال هندوستان و پاکستان و پیروزی کمونیست ها در چین از آن جمله بود. این حوادث با جنگ هایی همراه بود زیرا کشورهای تازه تاسیس از جمله پاکستان و بنگلادش و رژیم هایی که به قدرت رسیده بودند در عوض گرایش به همزیستی مسالمت آمیز به دلیل اختلافات مرزی به جنگ و کشور گشایی روی آورده وتن به جنگ هایی دادن که منطقه را ناآرام کرده و ز مینه ساز وابستگی کشورها به ابرقدرت ها گردیدند دراین راستا پای جنگ سرد هم به این منطقه کشیده شد.اگرچه پس از مدتی جنگ ها فروکش کرده وآرامش نسبی در این منطقه برقرار شد اما اختلافات از بین نرفته و کشمکش ها استمرار یافت بطوری که چین علاوه بر تبت، بخش هایی از هندوچین را در منطقه لاداخ اشغال کرده ،بنگلادش که سال ها پاکستان شرقی بود به استقلال رسیده وجدال پاکستان وهندوستان بر سر کشمیر در تمامی این سال ها ادامه یافته است.درگیری در کشمیر حتی قبل از استقلال هند و پاکستان در جریان بود زیرا زمانی که قرارشد امپراتوری بریتانیا از شبه قاره هند خارج شود به دلیل اختلاف و درگیری مسلمانان با هندوها ، تصمیم گرفته شد ایالات مسلمان نشین به پاکستان ملحق شوند و دیگر ایالات، بخشی از هندوستان شوند. در این میان اختلاف بر سر کشمیر که در مرز دو کشور قرار داشت بیش از دیگر مناطق بود زیرا کشمیر از موقعیت استراتژیک برخوردار بوده و الحاق آن به یکی از دو کشور هندو پاکستان از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار بود. در دوران استعمار، کشمیر توسط یک دولت هندو اداره می شد . این دولت پس از استقلال و تقسیم هند به دو کشور مسلمان و هندو، تمایل خود را به الحاق به هندوستان اعلام کرد که این مساله با اعتراض پاکستان مواجه شد. این اعتراض ها سبب آغاز اولین جنگ میا ن دو کشور گردید لذا از سال 1949منطقه کشمیر به 3 قسمت تقسیم شد که بخش عمده آن در کنترل هندوستان بوده و ایالت جامو و کشمیر را تشکیل می دهد که مرکز آن شهر سرینگر است. مرکزبخش تحت کنترل پاکستان که کشمیرآزاد نامیده می شود مظفر آباد است در حالی که بخش چینی تاحدودی خالی از سکنه است.دو کشور هند و پاکستان بارها بر سر منطقه کشمیر با هم جنگ کرده و یا تن درباره حل و فصل اختلافات تن به مذاکره داده و به توافق هم رسیده اند اما تلاش ها ثمری نداشته است. هم چنین شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه هایی دراین رابطه تصویب کرده که این تلاش ها نه تنها مانع استمرار مخالفت ها و درگیری ها نشده بلکه با گذشت ده ها سال هنوز هم کشمیر را باید منطقه جنگی به حساب آورد. سال ها قبل که دیداری از جامو و کشمیر داشتم خصوصا در شهر سرینگر پایتخت تابستانی این ایالت شاهد حضور گسترده نظامیان هندی و جو سنگین امنیتی بودم. با روی کار آمدن عمران خان در پاکستان امیدوراری برای تنش ز دایی میان دو کشور بیشتر شد حتی قرار بود مقامات دو کشور در سازمان ملل به گفت و گو بنشینند اما تماس تلفنی شاه محمود قریشی وزیر خارجه پاکستان با میر واعظ عمر فاروق رهبر جدایی طلب کشمیرکه با اعتراض دهلی نو همراه بود به تشدید اختلافات و لغو نشست ها منجر شد تا حدی که سفیر پاکستان در هند به وزارت امور خارجه این کشور احضار شده و در بیانیه ای این اقدام را صدمه به اتحاد ملت هند و نقض حاکمیت و تمامیت ارضی این کشور نامید. ولی آنچه روابط دو کشور را بیش از پیش بحرانی کرد حمله تروریستی به اتوبوس نظامیان هند بود که به کشته و مجروح شدن تعدادی از آنها منجر شد. در پی این حادثه،نارندرا مودی نخست وزیر هند از واکنش قوی به حمله با خودرو بمب گذاری شده به نیروهای هندی در کشمیر که بر اثر آن ۴۴ نفر کشته شدند، خبر داد و پاکستان را مورد سرزنش قرار داد.مودی گفت: ما واکنش مناسبت انجام می دهیم و به همسایه مان اجازه نمی دهیم که ثبات ما را برهم بزند .این در حالی است که دولت هند از شواهد قطعی درباره دخالت پاکستان در این حمله خبر داده اما اسلام آباد هر گونه ارتباط با این حمله را به شدت رد می کند.هم چنین در پی حمله مرگبار به اتوبوس حامل نیروهای پلیس هندوستان در کشمیر، آرون جیتلی از وزیران هندی اعلام می کند که امتیازات تجاری را درباره پاکستان لغو می‌کند ودرصدد است با انجام اقدامات احتمالی دیپلماتیک از بابت انزوای کامل این کشور مطمئن شود .وی افزود: این اقدامات شامل لغو امتیازات تجاری ارائه شده به پاکستان بر اساس قوانین سازمان تجارت جهانی می شود .ضمنا وزارت خارجه هندوستان در بیانیه‌ای اعلام می کند: ما از دولت پاکستان می‌خواهیم حمایت از تروریست‌ها و گروه‌های تروریستی را که از داخل این کشور عملیات خود را انجام می‌دهند، متوقف کرده و زیر ساخت‌های آنها را منهدم و نابود کند در پاسخ، وزارت خارجه پاکستان نیز این حمله را موضوعی بسیار نگران کننده دانسته اما در بیانیه خود اعلام می کند: ما ادعای عناصر دولت هندوستان و رسانه‌ها را که بدون تحقیقات به دنبال مرتبط کردن این حمله به کشور پاکستان هستند، رد می‌کنیم .در تمامی این سال ها روابط هند و پاکستان بر سر کشمیر همواره بحرانی و تنش آفرین بوده است. این دو کشوربارها هم دیگر را متهم به حمایت از تروریست ها و اقدامات تروریستی کرده اند. البته اکثر این اقدامات در منطقه تحت کنترل هندوستان صورت گرفته و دهلی نو نیز به همین دلیل مدعی شده که تروریست ها در پاکستان مستقر بوده و از حمایت اسلام آباد برخوردارند. این واقعیتی انکار ناپذیراست که پاکستان هم از تروریست های افغان و هم تروریست های کشمیری جانبداری می کند اگرچه بارها کشورها خصوصا هندوستان و افغانستان نسبت به این اقدامات معترض بوده و خواستار توقف حمایت ها شده اند اما همواره پاکستان با نفی اعتراض ها سعی کرده خود را مبرا و پاک جلوه دهد.در سال های اخیرخصوصا در زمان ریاست جمهوری ژنرال مشرف ، هرچند پاکستان از حمایت آشکار از گروه های تروریستی خودداری کر ده اما نمی توان رابطه رابطه اسلام آباد با تروریست ها را کاملا نفی کرده و نادیده گرفت. اما در هر حال باید کشمیری ها پاسخ این سوال را بدهند که آیا مایلند بخشی از پاکستان باشند یا این که کشور مستقلی تشکیل داده و در همسایگی هند و پاکستان و چین زندگی کنند؟کشمیر امروزه میان هند و پاکستان تقسیم شده وهر یک کنترل بخشی از این سرزمین را بر عهده دارند. اگرچه اوضاع در کشمیر آزاد تحت کنترل پاکستان تا حدودی آرام است اما وضعیت در کشمیر هند چندان رو به راه نبوده و اقدامات تروریستی عوامل پاکستان اوضاع را وخیم کرده است. هرچند جامعه جهانی نشان داده مخالف روش پاکستان است اما اسلام آباد اگر خوا ستار آرامش در این منطقه است نباید اجازه فعالیت به تروریست ها بدهد. تروریست هایی که می توانند حتی پاکستان را ناآرام کنند. لذا بهترین راه همزیستی مسالمت آمیزمیان کشورهایی است که در همسایگی هم قرار دارند و ناگزیر هستند هم دیگر را تحمل کنند.