فائزه هاشمی رفسنجانی و سارا فدائی دو زنی هستند که تاکنون برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ رسما اعلام کاندیداتوری کرده‌اند. اما آیا موانع حضور زنان به‌عنوان رئیس جمهور برطرف شده است؟
حدود دو ماه تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ باقیمانده است و هنوز حضور برخی از چهره‌ها و مهره‌های اصلی در کارزار انتخابات در حد گمانه و شایعه است. در این میان اما برخی از افراد هم رسما اعلام کاندیداتوری کرده‌اند که دو نفر از آنها زن هستند، فائزه هاشمی رفسنجانی و سارا فدائی، استاد دانشگاه و چهره‌ای کمتر شناخته شده.
جز این دو زن که رسما حضور خود در انتخابات را اعلام کرده‌اند حضور برخی از چهره‌های زن دیگر در انتخابات ۱۴۰۰ در حد گمانه است. افرادی چون زهرا نژاد بهرام، عضو شورای شهر تهران که پیش از این برای حضور در انتخابات ۱۴۰۰ ابراز تمایل کرده و گفته بود: «اگر حزب تصمیم بگیرد نامزد ریاست جمهوری می شوم.»
پیش از این هم برخی گزینه‌های احتمالی مطرح شده بود. مانند الهام امین‌زاده، معاون حقوقی پیشین رئیس‌جمهوری یا معصومه ابتکار، شهیندخت مولاوردی و مرضیه دستجردی. اگرچه این افراد هیچگاه رسما از تمایل خود برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری خبر نداده‌اند. اما احتمالا چون جزو معدود زنانی هستند که سمت بالایی در عرصه سیاسی داشته‌اند، بیش از بقیه شناخته‌شده‌اند و برخی معتقدند که اگر در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ زنان هم شانس حضور داشته باشند، گزینه احتمالی یکی از این موارد است.
مشکل حضور زنان در انتخابات
اما مشکل حضور زنان در انتخابات ریاست جمهوری چیست؟ تنها دلیل حقوقی مخالفان بر عدم صلاحیت زنان برای ریاست جمهوری عبارت «رجال مذهبی و سیاسی» در اصل ۱۱۵قانون اساسی است که گفته شده این اصل حضور در انتخابات را تنها برای مردان یا همان رجل سیاسی مجاز دانسته و زنان امکان حضور در کارزار انتخابات ریاست جمهور را ندارند.
به موجب اصل ۱۱۵ قانون اساسی گفته می‌شود که تنها رجل سیاسی می‌توانند در انتخابات شرکت کنند و در قانون اشاره‌ای به حضور «نساء» یا «زنان» نشده است.
اما موافقان حضور زنان در انتخابات ریاست جمهوری می‌گویند منظور از رجل سیاسی در قانون، افراد شاخص و برجسته مذهبی و سیاسی است و منظور اشاره به جنس خاصی نیست.
آیا امسال زنان وارد انتخابات می‌شوند؟
به نقل از تجارت نیوز، سال گذشته عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان گفته بود «زنان می توانند در انتخابات آینده ریاست جمهوری به عنوان نامزد ثبت نام کنند ولی موضوع رجل سیاسی در شورای نگهبان هنوز به نتیجه نهایی نرسیده است.» سخنانی که برخی را امیدوار کرد که شاید شورای نگهبان قرار است در تعریف خود از رجل سیاسی تجدیدنظر کند.
اما بسیاری معتقدند این گفته کدخدایی یک اظهارنظر عادی و فردی است و موضع شورای نگهبان نیست.
و برخی دیگر معتقدند که ممکن است شورای نگهبان حضور زنان را به رسمیت بشناسد تا تنور انتخابات را داغ کند. اگرچه به نظر می‌رسد دو کاندیدای زنی که در این انتخابا حضور دارند می‌دانند که خبری از تایید صلاحیت نیست.
فائزه هاشمی همان زمان که برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ اعلام کاندیداتوری کرد گفت: از آن جایی که من سابقه زندان، پرونده و حکم دارم قطعا رد صلاحیت می‌شوم. اما از آن جایی که اعتقادم به ثبت نام زنان در انتخابات است اگر لازم باشد این کار را به‌صورت نمادین انجام خواهم داد، فقط برای ثبت نام و نه ادامه ماجرا، چون با شرایط فعلی بنای ورود به انتخابات حتی برای رأی دادن را ندارم.
رییس جمهور زن در ایران؛ رویایی که بهتر است رویا بماند!/زنانی که تفاوتی با مردان ندارند!
به گزارش آسیانیوز، وجود این حواشی در حالی است که در شرایط نامعلوم اقتصاد کشور، تحریم های ویرانگر و ابهامات دیپلماتیک ایران با قدرت های جهان، وقتی دولتمردان مرد که سوابق معتبرتر سیاسی در گفت و گو و ارتباط با جهان بین المللی دارند(با وجود دارا بودن همه آزمون و خطاها و اختلافات و نابسامانی ها در سیستم های حقوقی و اقتصادی کشور) از عهده حل کردن مشکلات اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی کشور برنیامده اند؛ چگونه زنان؛ آن هم قشری از آنان که نه متفاوت اندیشی در پیشینه آنان رنگ درخشانی دارد و نه به دلیل داشتن تاریک فکری های مشابه شان با اغلب مقامات خرد و کلان مناصب دولتی، درک و آگاهی از وضعیت، حقوق زنان و احساسات زنانه حتی در ظاهر ایشان تجلی نشده است؛ می خواهند سکان ریاست جمهوری ایران را با وجود همه ناتوانی ها و سخت فکری های دست نخورده شان به دست گیرند؟ همانگونه که بر بسیاری از مردم و اغلب متفکران اجتماعی و جامعه شناسی مبرهن است که این قشر از زنان در اغلب موارد مشی محافظه کاری نسبت به کاستی های جامعه در پیش دارند و در مجموع اعتنایی به نجات کشور از بحران های اقتصادی و زیست محیطی، خواسته های عموم مردم، آزادی های مدنی و وضع معیشتی نخواهند داشت؛ چرا که هرگز اعتقادی به دگر اندیشی و بنیان های دموکراسی یا توسعه به معنای واقعی، در کلام و بیان آنان به روشنی ابراز نشده و چه بسا در منصب ریاست جمهوری ایران، سرسپرده وارتر جامعه را به ورطه نیستی بکشانند./