سخنان رییس جمهوری طبعا منتشر شده ولی آنچه میهمانان در این موارد می گویند معمولا کمتر انعکاس می یابد و شگفتا که خود رسانه ها گاه کمتر توجه می کنند.
آقای رییس جمهور!
ذات هنر کارتون و کاریکاتور با انتقاد مشفقانه و دلسوزانه به قصد اصلاح کاستی‌ها گره خورده است. از شما به‌عنوان شخصیتی که در طول عمر چهل ساله انقلاب در مصدر مسئولیت‌های مهم قرار داشته‌اید می‌خواهم برای لحظاتی هم شده، جای ما به‌عنوان کاریکاتوریست بنشینید. تصور کنید شما هنرمندی هستید که دغدغه‌های انسانی و ملی داشته و با تمام وجود، قلبتان برای مردم و کشور می‌تپد.
شما با وجود همه فشارها و محدودیت‌ها، در کشورتان مانده‌اید تا به سهم خود، نقش کوچکی در بهبود شرایط داشته باشید. حالا با تمام این دغدغه‌ها، قلمتان را روی کاغذ می‌گذارید تا طرحی مرتبط با موضوعات مبتلابه جامعه خلق کنید. ناگهان به ذهن تان می‌رسد که باید به ده‌ها مرجع و نهاد رسمی و غیررسمی بابت هر خطی که می‌کشید، جواب پس بدهید و خود را آماده فشارهای فرسایشی کنید. بیماری خودسانسوری به سراغ تان می‌آید و قلم تان را فلج و ذهنتان را بی‌رمق می‌کند.
ما کاریکاتوریست‌ها و طنزپردازان که حرفه‌مان از ابتدا با روزنامه‌نگاری، پیوند عمیق داشته است، صادقانه و با همه وجود دل هایمان برای کشور می‌سوزد؛ اما همپای این دلسوزی، نگران آن هستیم که هجوم سانسور و محدودیت ابراز عقیده، مرجعیت رسانه‌های داخلی را از میان برده و در هنگامه بحران که باید با تأثیرگذاری کمک کنیم تا مردم و کشور، گردنه‌های سخت و طاقت‌سوز را پشت سر بگذارند، دیگر کسی شنوای سخنان ما نباشد.
آقای رئیس‌جمهور!
از شما می‌خواهم درحد توان و اختیاری که دارید، در شرایطی که ملت، زیر سخت‌ترین مشکلات درحال ادامه حیات است، لااقل فشار اجتماعی داخلی را کم کنید.
می‌دانم که اختیار بسیار کمتر از مسئولیتی است که به عهده دارید اما درخواست می‌کنم تا آن‌جا که توان دارید، فضا را برای منتقدان مشفق باز کنید تا از رهگذر نقد موشکافانه، به یاری مسئولان و کشور بیایند و پاسخگویی دایم به ده‌ها نهاد مختلف و متفاوت که هرکدام از زاویه‌ای تلاش برای محدود کردن منتقدان را در دستور کار دارند، آنان را فرسوده و از پا نیندازند.
جامعه‌ای سالم است که صدای منتقدان در آن به رسمیت شناخته شده و چراغ انتقاد، روشن باشد. درست است که بنده به‌عنوان کاریکاتوریست در این جمع حاضر شدم اما آنچه بیان کردم، تنها دغدغه کاریکاتوریست‌ها نیست و لازم است فضای نقد آزاد برای طنزپردازان، نویسندگان (به‌طور عام) و کلیه مردم فراهم شود تا سخنان آنان را در داخل بشنویم نه از رسانه‌های خارجی.
آقای رئیس‌جمهور!
لطفا به آنها که به دنبال محدودیت‌اند بگویید یک عمر، ما تحمل کردیم، کمی هم شما ما را تحمل کنید؛ ضرر نخواهید کرد.