اینکه بیش از دو سوم مردم ایران از وضعیت اقتصادی ناراضی‌اند و دلیل مشکلات اقتصادی خود را بیشتر سوء‌مدیریت دولت می دانند تا تحریم های خارجی و دولتمردان عزیز نیز هیچ واکنش جدی عملی نسبت به این نارضایتی ها و اوضاع نابسامان معیشتی و اقتصادی مردم از خود نشان نمی دهند اوضاع را بدتر کرده است!
اکثر مردم سخن از اتمام پس‌اندازهایشان می زنند و افزایش عجیب قیمت مسکن و اجاره و اقلام ضروری حتی اولیات، زندگی را برای طبقه متوسط سخت تر کرده است چه برسد به طبقه ضعیف و کارگران زحمت کش با درآمد کم !
سوال اصلی این است که واقعا انتظار مردم از دولت در این وضعیت آشفته چیست؟
غیر از این است که اصلی‌ترین عامل نارضایتی مردم مسائل و مشکلات اقتصادی و موضوع بیکاری است غیر از این است که مردم تنها به فکر برآورده شدن نیازهای اولیه خود هستند تا مجددا آرامش را به فکر و روح خود برگردانند تا بتوانند در برابر توطیه های دشمنان مقاومت نمایند؟
آیا غیر از این است که مردم نیازشان خرید مازراتی و تبلیغهای میلیاردی سازمانها و ارگانهای دولتی نیست؟
آیا غیر از این است که مردم نیازشان آسایش و خرید ارزان مواد غذایی برای مردم عراق و سایر کشورهای همسایه نیست که هر روز بدلیل سوع مديریت اخباری مبنی بر افزایش صادرات مواد اولیه غذایی به کشورهای همسایه ای را می شنویم که آن کشورها در سخت ترین شرایط نیز حتی کوچکترین دست یاری به سمت مردم ایران دراز نکرده اند!
سخن آخر اینکه بیشتر نارضایتی مردم ریشه داخلی دارد و نجابت و بزرگواری این مردم بقدری زیاد است که در سخت ترین شرایط نیز دست از مقاومت بر نخواهند داشت چرا که خون بسیاری از عزیزانشان را برای به ثمر رسدن این انقلاب هدیه نموده اند!