چند سالی است متخصصان اقتصادی با نسخه های مختلف در صدد دمیدن جانی دوباره به پیکر نحیف اولین قربانی زیاده خواهی بانک ها قرار گرفتند.
راه درمان قطعی یک بیماری در گام اول تشخیص دقیق دلایل حادث شدن آن بوده و این نکته ای است که کارشناسان کشور کمتر به آن پرداخته اند.
باید همه مسئولان قبول کنند که صنعت کشور دچار یک غده سرطانی به نام شریک بد گردیده است
تصورش کار سختی نیست، ساده بیان خواهم کرد. صاحب سرمایه ای به جای اینکه وارد سودا گری و دلالی شود با هدف انتفاع مالی به شیوه سود از طریق کار و نه سود از پول وارد عرصه تولید می گردد.
با هر میزان آورده خود و شرکایش، کارخانه ای تاسیس و کار به جایی می رسد که نیاز به سرمایه برای خرید ماشین آلات و یا تامین سرمایه ، اولین و آخرین اشتباه را برای خود و خانواده اش را رقم می زند.
و این صنعتگر بخت برگشته با امید مشارکت ویا دیگر عقود اسلامی ، بانک را برای شراکت انتخاب می کند.
به طور مثال اگر این واحد صنعتی جدید تا این لحظه ۱۰ واحد پول هزینه کرده باشد و برای رسیدن به اهداف خود نیازمند ۱۰ واحد پول دیگر باشد قطعا تا این نیاز تامین نگردد تولیدی صورت نخواهد پذیرفت و سودی نیز متصور نیست.
پای شریک بد از اینجا وارد کار می شود نیاز محرز است ۱۰ واحد پول. شریک بد این مهم را طبق طرح توجیهی سرمایه گذار اولیه تشخیص و نوک تیشه خود را بند می کند ولی به طور مثال فقط ۲ واحد از سرمایه مورد نیاز را با اخذ وثائق خارج از طرح مثل سرپناه سرمایه گذار را قبل از اینکه دینی وجود داشته باشد در رهن می گیرد و اسمش را مشارکت مدنی می گذارد. اولین تخلف شریک بد صورت پذیرفته است، سرمایه گذاری ناقص که عامل زمین گیر شدن اکثر صنایع ایران است. این ماشین برای حرکت نیاز به ۴ چرخ داشت، شریک بد فقط یک چرخ را در اختیار صنعتگر بیچاره قرارداد ، بدیهی است ماشین حرکت نخواهد کرد و واژگون خواهد شد این واژگونی در درجه اول ۱۰ واحد سرمایه اولیه سرمایه گذار از همه جا بی خبر را زمین گیر و بعد ۲ واحد سرمایه بانک را در گیر می کند.
شریک اول از بابت این شراکت تمام دارو و ندار خود را مخلصانه تقدیم و در ازا ۲واحد سرمایه گذاری بانک هم سرپناه خود و شاید چک و سفته ذینفعان ، ضامنینی را که به دلیل شرایط خوب فعلی اش و به یدک کشیدن نام کارخانه دار بودنش او را مورد لطف قرار می دهند را دو دستی و به رسم امانت به شریک بد می سپارد.
قبلا هم اشاره شد بدیهی است نه تولیدی به ثمر خواهد نشست و نه سودی ، ولی بانک از لحظه تزریق آن ۲ واحد پول لعنتی دفترچه اقساط را تحویل و اگر خیلی بزرگواری کند یک تنفس ۶ ماه نیز که حکم قتل سرمایه گذار را دارد را برایش امضا می کند.
از آنجا که نگارش سلسله تخلفات بانک ادامه خواهد داشت در پایان قسمت اول این سوال مطرح است. حال که معنی سرمایه گذاری ناقص بانک ها را متوجه شدیم
به راستی در این معامله و مشارکت ، بدهکار اصلی چه کسی است؟
ذره ای شم اقتصادی در وجود هر صاحب نظری پاسخ صحیح را فریاد خواهد زد
اخیر مصاحبه ای از نماینده آمل آقای یوسفیان ملا رونمایی شد که تهمت ناروایی بود ومی گفت بدهکاران بانکی در پی حذف سود مرکب بانک ها هستند. البته لحنشان مودبانه نبود ایشان صنعتگران و سربازان جنگ اقتصادی را بد حسابان بانکی قلمداد کردند.
ما که با پول پاک اسیر ناپاکی شدیم اسم مان شد بد حسابان بانکی
آقای نماینده، جهت یاد آوری با این کلمات جمله بسازید.
دست بوسیدن، استخدام در وزارت نفت،
مدرک غیر مرتبط، برج های زعفرانیه، آقازاده، تطمیع
راستی حقوق یک نماینده در سال چقدر است؟ بگذریم
ریاست محترم مجلس اخیرا فرمودند حذف سود مرکب در دستور کار مجلس است و وزیر محترم صمت نیز فرمودند حذف سود مرکب به نفع بانک هاست و موجب رونق تولید می گردد ، خواستم یادآوری کنم ۲ ماه از سال رونق تولید گذشت و هنوز هم ما دلیل عدم تصویب بند واو تبصره ۱۶ از قانون بودجه سال ۹۸ را متوجه نشدیم. البته یا شاید صادقانه بگویم صیغه تبعیض ناروا را که مقایسه اختلاس گران با تولید کنندگان است را نتوانستیم صرف کنیم.