هم اکنون سایه ی شوم جنگ بر منطقه افتاده است ؛ هرچند از طرف مقامات رسمی ج.ا.ایران حالت "نه جنگ ونه مذاکره " به عنوان فرموله ترین شعار راهبردی کنونی ابراز شده است . بدیهی است اگر تعبیر مذاکره " صلح " تلقی نشود ؛ این سایه به غایت کمرنگ تر خواهد شد تا جائی که تدریجاً به مرحله ی محو شدن بیانجامد .
همین سایه به نفع اقتصاد ایالات متحده ی آمریکا وبه ضرر اقتصادهائی در وهله ی اول چون ایران ودر مرحله ی دوم چون چین وهند وبرخی کشور های منطقه و تاحدودی اروپا محسوب می شود که در تحلیل نهائی باز هم به منفعت ایالات متحد آمریکا است .
هم اکنون وابستگی ایالات متحد آمریکا به نفت حوزه ی خلیج فارس به حداقل رسیده است وتنش در منطقه به بازار فروش انواع سلاح ها ی آن کشور رونق قابل توجهی داده است .
تحت تاثیر این سایه ، هزینه ی بازرگانی کشورهائی که تجارتشان به تنگه ی هرمز که یکی از پر اهمیت ترین گذر گاه های آبی نه تنها آسیا بلکه جهان است ؛به میزان قابل توجهی افزایش می یابد . از این بابت نیز بیشترین آسیب بعد از کشورمان نصیب عربستان ، امارات ، کویت و عراق وارد می شود .
دیگر وابستگی اقتصاد جهانی نه تنها به سوخت های فسیلی بلکه به منابع مشابه در حوزه ی خلیج مثل دوره ی جنگ اعراب و اسرائیل نیست که با افزایش ناگهانی چهار برابر (!) روبرو شد لذا دنیا ازاین سایه آسیب زیادی نمی بیند . کشور های نفت خیز خارج از حوزه مثل روسیه ، ونزوئلا و الجزایر خلا ها ی حاصل را با سود خود پرخواهند کرد هر چند بنا به نظر تحلیل گران اقتصاد جهانی رشد اقتصادی جهان من حیث المجموع قدری کاهش خواهد یافت .
شاید هدف اصلی اروپا از نقش مثبت آن در برجام این بوده است که ایران را به خود وابسته کند و در کنار رشد اقتصادی ایران پایگاهی امن برای خود تدارک ببیند که این سایه ؛ آن ها را از این هدف روز به روز دورتر کرده است وامکان سرمایه گذاری را که بیش از هر چیز اقتصاد ما به ان نیاز دارد از بین برده است .
این سایه سوای فرصت سوزی های برشمرده برای اروپا به غایت زیانمند است ؛ چون با پر رنگ شدن آن مهاجران و پناهجویان بیشتری را به سوی کشورهای شان رهسپار می کند
... وبالاخره چون این سایه کم وبیش بر متحدان اقتصادی راهبردی اروپا چون ایران و عراق وترکیه (البته کمتر )فشار می آورد ، مجبور می شود برای تامین انرژی اش به روسیه ی پر ناز و عشوه روی آورد .
لذا از هر زاویه به این سایه می نگریم ؛ نفعی یا به زبان دیگر خیر وبرکتی درپناه این سایه نصیب مان نمی شود .
کاهش پرفشار فروش نفت ، منابع پتروشیمی بلوکه شده ، گرایش سرمایه گذاری خارجی رو به صفر،
فرار سرمایه های خرد و کلان در قالب های مختلف ازکشور( ازجمله صادرات غیر نفتی !) ؛ وعواقب هولناک آن از قبیل افزایش رکود و بیکاری وتورم همراه با کاهش ارزش پول ملی از جمله دستآوردهای این سایه ی شوم به حساب می آید .
لذا در یک جمعبندی ساده شده متضرر اصلی این سایه شوم در نخستین مقام ج. ا. ایران است !