مردی که از دل سخت‌ترین محرومیت‌ها و مصائب تحمیلیِ هستی، با همتی مثال‌زدنی و حُسنِ ذوقی بی‌بدیل، معتبرترین و عظیم‌ترین بنگاه نشر کتاب در زمانه خودش را بنا نهاد.
چه تلخ و مشمئز کننده که دجالان زمانه، پس از سیطره بر میهن‌مان(سال۱۳۵۸)، آفرینشِ این کارآفرین فرهنگی را به یغمای سازمان تبلیغات اسلامی و عده‌ای پاپتیِ دیگر بردند، غافل از اینکه:
گر مرد فنا شود به گیتی هرگز اثرش فنا نگردد
توضیح:
تصویر پایین مربوط به بریده‌ای از یادداشت من در روزنامه آسیا، به مناسبت درگذشت عبدالرحیم جعفری به تاریخ ۱۱مهرماه ۱۳۹۴ است که فردای همان روز به چاپ رسید. عکس داخل مطلب هم مربوط به دیدار ما در سال ۱۳۸۴(۲۰۰۵میلادی)در منزل ایشان واقع در خیابان فرشته می‌باشد...
