به گزارش آسیانیوز؛ علی شعبان ـ در این راستا در روزهای آخر مهرماه بود که مهدی ضیغمی در جمع خبرنگاران اظهار داشت: «دو هزار خودروی وارداتی در سامانه عرضه شده است و در هفته جاری نیز احتمالا دو هزار خودرو عرضه می‌شود که البته از آن‌جا که بسیاری از خودروها رزو دارد و لذا افرادی که در سامانه خودرو انتخاب می کنند، در رزو می مانند تا ظرف ماه آینده (آبان‌ماه) خودروهای ثبت سفارش‌شده که روی آب است به کشور برسد و تحویل متقاضیان شود.»
رئیس سازمان توسعه تجارت که در حاشیه مراسم بیست و هفتمین سالروز ملی صادرات سخن می‌گفت، عنوان کرده بود: «فرآیند ثبت سفارش شرکت‌ها در کارخانه‌های اصلی انجام شده است و امیدواریم که بر اساس تعهدی که داده‌ایم تا پایان آذرماه و یا حداکثر دی‌ماه عرضه را برای ۳۱ هزار نفر متقاضی خرید خودرو که ثبت‌نام کرده‌اند کامل کنیم، اگرچه روند واردات کماکان ادامه خواهد داشت. ضمن این‌که واردات خودروهای برقی نیز در آبان‌ماه آغاز می‌شود و بعد از این‌که عرضه خودروهای برقی وارداتی به تاکسیرانی به اتمام رسید، می‌توان برای عرضه خودروهای برقی عمومی نیز اقدام کرد.»
اظهارات رییس سازمان توسعه تجارت و برخی از دیگر مدیران و مسئولان، نشان می‌دهد که سیاست واردات خودروهای برقی و عرضه عمومی آن در دستور کار قرار گرفته است. بر اساس سخنان مهمدی ضیغمی، گویا قرار است ابتدا این خودروهای وارداتی به تاکسیرانی اختصاص یابد و پس از تکمیل نیاز، برای عموم هم این خودروها، در دسترس قرار گیرد. هرچند تکنولوژی روز صنعت خودرو، به سمت برقی شدن اتومبیل حرکت می‌کند و بحران محیط زیست و تغییرات اقلیمی، بیش از هر زمانی این نیاز را ایجاد کرده است تا به سمت سوخت‌های پاک حرکت کنیم، با این‌همه به نظر می‌رسد در این‌خصوص در ایران، توجه چندانی به زیرساخت‌های موجود نشده است.
درست است که آلودگی هوا در ایران و به‌ویژه در شهرهای بزرگ، چالشی جدی است، اما بر همگان روشن است که بخش اعظم آلودگی از جانب مصارف صنعتی است و خودروها نقش چندانی در آن ندارند. سوخت مازوت که این روزها به‌صورت سوخت غالب کارخانه‌ها درآمده است، عامل اصلی و ریشه‌ای این بحران است. با این‌همه سیاستی اشتباه نیست اگر در ایران نیز از هم‌اکنون به دنبال فراگیر شدن خودروهای برقی باشیم، به‌شرطی که به ملزومات آن توجه کنیم. می‌دانیم که مشکل تأمین برق، در چند سال اخیر یکی از چالش‌های جدی بوده و هست و از مصارف صنعتی گذشته، حتی در برخی مقاطع مصرف خانگی هم با مشکل مواجه شده است. در چنین شرایطی بایستی دید آیا صنعت برق ایران، این آمادگی و ظرفیت را دارد تا خودروهای برقی وارد‌شده با مشکل مواجه نشوند.
از طرف دیگر و در همین زمینه، بحثی که در ارتباط با کاربرد خودروهای برقی، چندی پیش مطرح شد، موضوع برقی‌سازی بود، به این معنا که گویی برخی تصمیم‌گیران در نظر دارند، علاوه بر تلاش برای واردات خودروهای برقی، در راستای برقی‌سازی خودروهای موجود و شاید تولیدات داخل هم اقدام کنند. در این‌باره بایستی به این مهم اشاره کرد که برقی‌سازی خودروهایی که ساختار و موتور آن‌ها بنا بر تنظیمات بنزینی یا گازی است، کار آسانی نیست. همان‌طور که در مقطعی برخی صاحبان خودرو به شکلی غیرحرفه‌ای اقدام به گازسوز کردن خودروهای‌شان می‌کردند، برقی‌سازی هم می‌تواند به همان آسیب دچار شود. اگر خودروسازان با آگاهی قبلی اقدام به تولید خودروهای هیبریدی نکنند، نمی‌توان پس از تولید با اعمال تغییرات، خودرویی بنزینی یا گازسوز را به اتومبیلی برقی بدل کرد. چنان‌چه این مسئله مورد توجه قرار نگیرد، می‌تواند در آینده، آسیب‌هایی مالی و جانی در پی داشته باشد.