به گزارش آسیانیوز؛ همزمان با ایجاد این تحول خیل عظیمی از جوانان جویای کار و با انگیزه و متخصص اقدام به راه‌اندازی کسب‌وکارهای دیجیتال و استارتاپی کردند و عده زیادی نیز در این حوزه جذب کار شدند و همین امر یک اشتغالزایی قابل توجه را در کشور ایجاد کرد.
بسیاری از جوانان در این حوزه آموزش دیدند و خود را با فناوری‌های روز دنیا به‌روز کردند و با ایده‌های خلاقانه و فناورانه در مسیر رونق کسب‌وکارها و ارتقای سازمانی مشتاقانه گام‌های ارزشمندی برداشتند.
اما تصمیماتی که بدون اعلام و برنامه‌ریزی قبلی گرفته شد و منجر به محدودیت ناگهانی اینترنت در کشور و مسدود کردن بسیاری از پلتفرم‌ها شد بدنه اقتصاد دیجیتال کشور را به ناگاه فلج کرد و بسیاری از کسب‌وکارهای اینترنتی یا به تعطیلی کشانده شدند و یا سهم عظیمی از درآمد و بازار خود را از دست دادند. بسیاری از سازمان‌ها نیروهای فعال در بخش دیجیتال مارکتینگ و فناوری اطلاعات خود را تعدیل کردند.
بسیاری از استارتاپ‌ها با بی‌انگیزگی و ناامیدی برای ادامه فعالیت مواجه شدند، برخی به سمت تغییر شغل روی آوردند و برخی نیز دست و پا شکسته به کار خود ادامه می‌دهند.
اما ماجرای تلخ‌تر آن‌جاست که آنچه در حوزه اقتصاد دیجیتال کشور رخ داد، سودای مهاجرت از کشور را در خیل عظیمی از جوانان و فعالان کسب‌وکارهای اینترنتی و متخصصین حوزه دیجیتال بیدار کرد. مهاجرتی که علاوه بر ضربه‌های جبران‌ناپذیری که به اقتصاد کشورمان وارد می‌کند، برگ برنده‌ای برای بسیاری از کشورهای همسایه نظیر امارات، قطر و ترکیه خواهد بود که با سرعت در مسیر گسترش فناوری و اقتصاد دیجیتال خود، با جذب جوانان متخصص و با تجربه و نخبگان ایرانی به فکر توسعه اقتصاد خودشان هستند.
هر قدر ما با تصمیمات شتابزده و فرصت‌سوزی، از اسب گریزپای رقابت در بازار فناوری جهانی عقب می‌مانیم، کشورهای منطقه با سرعت به گسترش اقتصاد و فناوری‌های‌شان همگام با کشورهای توسعه‌یافته می‌پردازند و با جذب متخصصان ایرانی گوی سبقت را از ما می‌ربایند.
شاید لازم است یک بار دیگر با تأملی جدی به این نکته بیندیشیم که اقتصاد ما زمانی پویا خواهد بود که بر سرمایه‌های واقعی خود که همانا مغزهای متفکر، متخصصان و نخبگان و جوانان باانگیزه و پر از ایده‌های نوآورانه است تکیه کند. سرمایه‌هایی که اگر ما بستر رشد و پویایی آن‌ها را فراهم نکنیم، رقبای اقتصادی ما بیکار ننشسته‌اند.