طبق تعریف ویکی پدیا؛ آزار جنسی یا ایذای جنسی،محدوده وسیعی از رفتارها، از مزاحمت‌های خیابانی تا سواستفاده جنسی و تجاوز جنسی را دربر می‌گیرد. آزار جنسی عملی است با ماهیت جنسی که در آن فرد یا افرادی با تعرض به شخصیت یک فرد، از طریق، ارعاب، بهره‌گیری ناخواسته یا اجبار خواستار دریافت التفات جنسی یا تحقیر جنسیتی با توسل به آزار کلامی می‌شوند. در قوانین قضایی اکثریت مطلق کشورهای جهان، آزار جنسی عملی «غیرقانونی» و «مجرمانه» شناخته می‌شود.
در برخی جوامع مردسالار، "آزار جنسی زنان" به‌اندازه‌ای نهادینه شده است که اکثریت مطلق زنان آن جامعه در طول زندگی‌شان قربانی آزار جنسی واقع شده‌اند. با این وجود آزاردهنده ممکن‌است زن یا مرد باشد و همین‌طور فرد مورد آزار قرارگرفته هم می‌تواند زن، مرد یا کودک باشد. ضمن این‌که آزاردهنده و قربانی می‌توانند دارای یک جنسیت باشند. در برخی موارد فرد آزاردهنده ممکن‌است با فرد قربانی دارای نسبیت خانوادگی، دوستی یا دارای ارتباط شغلی باشد و در مواردی هم با فرد قربانی کاملاً غریبه باشد. آزار جنسی یکی از انواع تبعیضز شغلی است. برای بسیاری از مؤسسات و تجارت‌ها در دنیای امروز، پیش‌گیری از ارتکاب کارمندان به آزار جنسی، از اولویت‌های اصلی قوانین محل کار محسوب می‌شود.
این مبحث جدید نیست و در کشورهای جهان سوم برای حل این معضل راهکار قانونی مناسب تعیین نشده است و تعدد آزار جنسی و تجاوز جنسی در جوامع مختلف نشان از فرهنگ مالکیت مرد بر جسم زن در ذهن مردان جامعه بعنوان یک سنت دارد.
موضوعی که این کارزار را برجسته می کند همکاری و همدلی زنان آسیب دیده با یکدیگر و تشویق یکدیگر به بیان آزارهایی که در گذشته دیده اند و مراجعه به روانکاو است. یکی از راه های درمان زخم روانی ناشی از تجاوز صحبت و گفتگو از آن با دیگران و اشتراک حادثه با جمع می باشد.
بنابراین انتظار میرود بعد از این کارزار زنان جامعه احساس امنیت روانی بیشتری کنند و با حمایت از همدیگر شاهد بهبود و سلامت روانی افراد آسیب دیده خواهیم بود.
مهمتر از همه حضور یکباره پیامهای متعدد در شبکه های اجتماعی مختلف در مورد آزار روانی، توجه مردان را نیز به خود جلب کرده است. زیرا شاید آنها این تصور را داشتند که تجاوز جنسی و آزار جسمی زن بعد از مدتی فراموش می شود در حالیکه این زخم ناجوانمردانه و اثرات روانی آن تا آخر عمر با زن آسیب دیده باقی می ماند.
این کارزار نو و همدلی زنان با یکدیگر مسلما در افزایش بهداشت روانی خانواده و آگاهی دختران نوجوان و جوان برای جلوگیری از آسیب های احتمالی تاثیر بسیار زیادی خواهد داشت./
نویسنده:محبوبه مظاهری