به گزارش آسیانیوز ایران؛ به زعم بنده کانون وکلای دادگستری مرکز، این کهن ترین نهاد صنفی کشور در یکی از حساس ترین لحظات تاریخی خود قرار دارد، لحظاتی که انتخاب هریک از دو مسیر، آن را با بقا یا فنا روبرو خواهد کرد.
در میان این حجم از هیایوی انتخابات صنفی، تشعشع نور امیدی قلبم را زنده نگه می دارد و آن تکثرگرایی و تعدد سلایق و احزاب و تمرین دموکراسی در سطح صنفی آن است.
در عرض تکثرگرایی فوق، هجمه های ناجوانمردانه چون سرمای زمستان به عمق دل برخی از مدیران دلسوز حاضر و سابق کانون وکلا قلب مارا نیز آزرده و بار دیگر به ما خاطر نشان کرد که دموکراسی نه صرفا با دانش بلکه با پیرایش و آلایش فرهنگی بدست می آید، پیراستن فرهنگ از کینه و زدودن دل از غبارها.
در این دوراهی سرنوشت ساز، چنانچه مسیر انتخابی همکاران معزز انتخاب افرادی باشد که سابقه خود را در تقابل با حاکمیت و بالاخص قوه قضاییه نشان داده اند، انگشت ایشان نه فقط بر برگه های رای بلکه بر سند فنا و زوال کانون نیز رفته است، در نقطه مقابل چنانچه افرادی منتخب گردند که به جای تقابل و هجمه، تعامل و اقناع را پیشه کرده و نهایت مساعی خود را در پیشبرد اهداف کانون وکلا، استقلال کانون وکلا، اصلاح قانون تسهیل و...، بکار بسته اند، می توان امید داشت که معضلات کنونی جامعه وکلا برطرف شده و جان بیمار این نهاد کهن، با تیماری مدیرانی نافذ و تاثیرگذار التیام یابد.
حفظ استقلال از ایجاد استقلال سخت تر است چراکه ایجاد استقلال امری آنی و حفظ آن ماهیتی مستمر دارد و ابقای ماهیات مستمر نیاز به پایمردی و ثبات دارد، از مدیران حاضر، سابق، اعضای محترم ارکان و کمیسیون های کانون وکلا، انتظار می رود بعد از برگزاری شکوهمند انتخابات، انتقاد ها و رقابت ها را به کنار گذارده و جای آنرا به رفاقت، شفقت و هم افزایی فکری جهت خروج کانون وکلا از وضعیت اضطراری فعلی و اصلاح مقررات حاکم بر نهاد وکالت بدهند.