این روزها کارگران از نظر اقتصادی و معیشتی بدلایل شرایط تحریم‌ها، شیوع بیماری کرونا و کم‌لطفی‌هایی مسولین روزهای سختی را می گذرانند و این در حالی است که
سالهای زیادی است که قشر زحمت کش و مظلوم کارگری کشور، فشار تورم را تحمل می کنند و در سخت ترین وضعیت معیشتی، روزگار می گذرانند و جالب اینکه فریاد آنها نیز به گوش هیچ قانونگذار و مجری قانونی نمی رسد و شاید بهتر باشد این موضوع را اینگونه تعبیر کنیم که همواره کارگران کشور از تورم و خط فقر عقب تر هستند و این موضوع باعث می شود که روز به روز وضعیت معیشتی این قشر زحمتکش جامعه و درصد قابل توجه مردم کشور، به چالش کشیده شود.
این روزها با افزایش سرسام آور قیمت دلار و افزایش تورم بحران سختی از لحاظ دستمزد، گریبان جامعه کارگری کشور را گرفته و این مسئله هم کارگران و هم کارفرمایان را دچار مشکل کرده است؛ چرا که تنها موردی که متاسفانه افزایش تورم در آن اثری نداشته است حقوق و مزایای کارگران و کارمندها بوده است.
بارها در تریبون های مختلف به این نکته اشاره شده است که متاسفانه ارزش گذاری برای کار در کشور ما ناعادلانه است، زمانی که ارزش گذاری ناعادلانه باشد قشر کارگر جزو جمعیت تحقیر شده جامعه محسوب می‌شوند
همگی می دانیم که در شرایط رکود تورمی که اقتصاد کشور در آن قرار دارد هزینه های تولید از جمله افزایش هزینه‌های حامل‌های انرژی، بهره بانکی ، مالیاتها و موضوع تحریم ها بسیار بالا رفته است اما این سوال را باید پرسید که آیا تنها راه حل برای کاهش هزینه های تولید برای تولید کننده فقط و فقط کمتر نگاه داشتن دستمزد می باشد!
آیا بهتر نیست با کاهش مالیاتها و بخشش هزینه های حامل های انرژی و بهره بانکی هزینه های تولید کنندگان را کاهش داده و در عوض دستمزد کارگران را افزایش دهیم ؟
فراموش نکنیم که به روز کردن حداقل دستمزد که در همه جای جهان صورت می‌گیرد، افزایش دستمزد نیست چرا که افزایش دستمزد وقتی معنا دارد که علاوه بر محاسبه تورم، مزد هم بالابرود و اگر بخواهیم قدرت خرید کارگران را در سال ٩٩ بررسی کنیم حقوقی که کارگران در سال ۹۹ می‌گیرند معادل حقوقی نیست که حتی در سال ۵۷ می‌گرفتند! بنابراین هر چه زودتر باید به داد دل کارگران رسید اقشار زحمت کش و بی بضاعت و ضعیف جامعه که نه تریبون خاصی دارند نه دادرسی... آنها که در سال جهش تولید می بایست مهمترین نقش در جامعه را داشته باشند در مشکلات از قبیل عدم پرداخت حقوق و به دنبال معوقات خود هستند.
سخن آخر اینکه انتظار کارگران که پیامبر اکرم (ص) نیز بر دست آنان بوسه زده است، بهبود وضعیت معیشتی و زندگی آبرومند آنها در جامعه اسلامی است که فقط با توجه و دقت نظر دولت و مجلس شورای اسلامی، جامۀ عمل خواهد پوشید./