به گزارش آسیانیوز، چالدره تنکابن، یکی از محوطه های جنگلی و توریستی شمال ایران از سوی اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان تنکابن، قرار است در روز 14 تیر سال جاری به مزایده گذاشته شود.
این پارک جنگلی محصور در میان دو رودخانه دو و سه هزار و مأمن مطبوع روح و جان هزاران خانواده ایرانی که کشف و ساخت و ساز بناهای ویلایی آن توسط مهندس بهروز شهابی، و با ملاحظات بسیار غیر تجاری ؛ تنها استفاده توریستی و طبیعت گردی صورت گرفت، قرار است با ضرب العجل تصمیم عجیب یک سازمان دولتی تا چند روز دیگر به مزایده ای غیرقانونی گذاشته شود و از بخش خصوصی خارج و مورد تمتع دولتی و احیانا تخریب قرار گیرد.
بهروز حیدری رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان تنکابن 9 خرداد امسال(1401) درباره این خلع ید به به خبرگزاری مهر این گونه گفته است: پارک مذکور که در مسیر جاده دو هزار و سه هزار تنکابن قرار گرفته با ۱۱۰ هکتار مساحت در سال ۱۳۷۹ احاله مدیریت و به بخش خصوصی واگذار شده بود.: مجری به دلیل عدم انجام تعهدات مندرج در قرار داد (عدم پرداخت بهره مالکانه و اجرت المثل) وعلی رغم اخطار داده شده به وی و استنکاف از اجرای تعهدات فی ما بین برای حفظ و حراست وصیانت از حقوق عامه پارک جنگلی دستور خلع ید پارک در دادگاه عمومی بخش خرم آباد صادر و در دادگاه تجدیدنظر قطعی شد و با حضور رئیس دادگاه بخش خرم آباد، محیط زیست و نیروی انتظامی خلع ید صورت گرفت.
به گفته وی، بیش از ۱۰ رأس گوزن مرال از چالدره برای مراقبت و نگهداری تحویل محیط زیست شهرستان شد و هم اکنون این پارک پس از خلع ید تحویل اداره منابع طبیعی تنکابن جهت حفظ و حراست قرار گرفته و نیروهای حفاظتی منابع طبیعی در پارک مستقر شدند.
این در حالی است که براساس اسناد موجود در مدارک حقوقی و ثبتی محوطه جنگلی چالدره ، مهندس بهروز شهابی حدود ۷۵ درصد از تعهداتش را در قبال پروژه اولیه که ارایه شده، انجام داده است، ولی دولت تعهدات را معوق گذاشته است و به گفته محمدنژاد رهبر، در نهایت کار به کمیته اقتصاد مقاومتی استان می کشد که پروژه تا سال ۱۴۰۳ تمدید می شود و در واقع مزایده و خلع ید اقدامی غیر قانونی به شمار می آید؛ در حالی که گفته شده مورد ادعای سازمان منابع این است که اجاره ها به دولت معوق مانده است ...ولی در هر حال انجام مزایده خلاف قانون مطرح شده است. همچنانکه به دنبال پی گیری های حقوقی تیم سازنده مجموعه جنگلی چالدره، به دستور دادگاه خرم آباد تنکابن(در نامه به اداره کل منابع طبیعی نوشهر؛مرجعی که خلع ید داده است) نظر به اشتغال رایی و کار آفرینی در مدیریت فعلی چالدره، مزایده نباید برگزار شود.
از سوی دیگروزارت گردشگری نیز برای جلوگیری با این مزایده قد علم کرده است و در نامه ای به معاون رئیس سازمان منابع طبیعی و گردشگری و آبخیزداری کشور نوشسته است که منطقه نمونه گردشگری چالدره دارای مصوبه هیئت محترم وزیران بوده و پروانه بره برداری برای شرکت گردشگری چالدره به عنوان سرمایه گذار مجری صادر شده که خدمات مطلوبی برای گردشگریان ارایه می نماید ...لذا خواهشمند است دستور فرمایید برگزاری مزایده به تعویق افتد..
آغاز ساخته شدن چالدره
حمید محمدنژاد رهبر، فعال و حامی محیط زیست، از آغاز زیبا شدن چالدره می گوید و زمانی که بهروز شهابی، تحصیل کرده در رشته عمران و عاشق طبیعت با همت یگانه خود درباره شمال ایران مطالعات محیطی اش را آغاز می کند...
محمدنژاد رهبر توضیح می دهد: او که سرانجام با تحقیقاتش پس از سیسنگان ، چالدره را برای توسعه و آبادی برمی گزیند، طرح خود را در زمانی که هیچ ایده ای برای بخش خصوصی نداشته ، به جنگلبانی ارائه می دهد که پس از بررسی و رایزنی های یک ساله ، سرانجام قراردادهای حقوقی ۲۰ ساله بسته می شود؛ آنهم در وضعیتی که همچنان زیر بار یک سری زور گویی ها باید رفت ولی از پا نایستاد!
جزییات ویلاسازی مدرن و حفاظت از منطقه ؛ بدون پاساژ ها و تله کابین های تجاری
چالدره دره‌ایی عمیق و سبز است که در آن انواع چشم اندازهای جنگلی، شالیزارها، باغ‌های مرکبات، و سنگهای پوشیده از خزه است ..این مکان زیبا با مدیریت فعلی و سازنده آن(بهروز شهابی) مفتخر به این است که پاساژ نیست ؛ تله کابین ندارد و ابدا تجاری نیست ؛ قرار بوده برای حفاظت از طبیعت ساخته شود و در جهت آرامش روح برای انسان ها کاربرد داشته باشد..محلی که مد نظر سازنده فقط نوعی طبیعت گردی است .. میان دو رودخانه ۲ هزار و ۳ هزار ..
گویا مهندس بهروز شهابی در خاطره ای گفته است که یک شب در جنگل ماندم و سختی هایش را دیدم و خواستم جایی را درست کنم که مردم بتوانند هم در جنگل بمانند و هم راحت باشند و براین اساس ۴۰ کلبه و ویلا با رعایت تمام اصول معماری و مهندسی و سرمایه خودش در این محوطه جنگلی می سازد..
همچنین ۱۸ ویلای یک اتاق خوابه درست می کند و ۳۲ کلبه حدود ۴۰ متری با دستشویی و حمام و فاضلاب ها همه با هم کانال کشی شده ؛ بدون اینکه به طبیعت آسیبی بزند...
محمدعلی پاکسرشت، نخستین مدیرکل گردشگری خارجی و نماینده ایران در سازمان جهانی گردشگری درباره مجموعه هتل جنگلی چالدره گفته است:
من فقط این رو میدونم که در این دوازده سالی که به چالدره رفت و آمد دارم و عاشقانه ستایش گر زلالی و عملکرد مهندس شهابی هستم بیاد ندارم کسی یکبار به چالدره بیاید و دیگر نیاید و مبلغ آنجا نباشد چنان فرکانسی در آنجا حاکم است که گوئی دل آدمی را به گل وجودش می‌چسباند و میوه می دهد.
بنا بر اظهارات برخی کارشناسان محیط زیست و معماری، سازنده این مجموعه حتی بدون بریدن یک درخت در این مخل جانمایی کرده..
این محوطه گردشگری شامل پردیس گوزن ها، رستوران ، کافی شاپ آپ دور و ویندور ..و پردیس پرندگان و... را در این محل احداث می کند..
محمدنژاد رهبر، می گوید «وقتی آقای شهابی سرمایه شخصی اش در ساخت مجموعه گردشگری تمام می شود ، تنها حدود یک و نیم میلیارد وام می گیرد و در نهایت خانه و زندگی اش را هم گرو می گذارد و اینجا را درست می کند ... ایشان به عنوان بهترین ها در محیط زیست بارها تقدیر شده اند و در واقع نگین و مدال افتخار شمال کشور هستند... » او اضافه می کند: چالدره با مدیریت گردشگری آقای شهابی، جای امنی برای زن و شوهر ها و خانواده هاست ..با دیسبپلین خوب و ارگانیک و ۳۳ نفر پرسنل ..البته قراردادهایی هم با دو یا سه بانک داشته اند»
اتاق‌های هتل جنگلی چالدره تنکابن به صورت کلبه‌های جنگلی به نام‌های توسکا و افرا و به صورت کلبه‌های دو نفره، سه نفره، و چهار نفره ساخته شده‌اند.
مجموعه رویایی جنگلی چالدره که به همت یک عاشق گردشگری و طبیعت جان و روح همه خستگان را تازه می کند، یک دو کیلومتر بر جاده دو هزار و سه چهار کیلومتر بر جاده سه هزار که تمام این کلبه ها کنار رودخانه های دو هزار و سه هزار هستند؛ مردم و میهمانان هتل های چالدره با صدای آب می خوابند و با زمزمه بی قرار آب بیدار می شوند ..همگان در این جنگل زیبا و روح نواز، در خلوت خودشان می روند؛ نه آتشی هست و نه دود و آشپزی.. و با صبحانه و نهار و شام هم در داخل هتل ها از طبیعت گردان پذیرایی می شود..
حال باید دید با وجود از نفس افتادن ریه های آب و خاک این روزهای ایران زمین؛ و هوایی که دیگر نیست و درختانی که در حال خشکیدن و قطع شدند و خشکسالی هایی که بلای جان کشور گربه ای ما شده است؛ آیا حال دل خالق زیبندگان طبیعت و صاحبان عشق های بزرگ به زمین خوب می شود؟ تا بمانند برای حفاظت از دشت ها و جنگل ها و رودخانه ها و دریاهای باقی مانده؟
یا باز هم باید نظاره گر بود که چکش های بی مهری و سوداگرای را، که چگونه بر تن «چالدره های ایران» فرود خواهند آمد؟/
پروانه توکلی