به گزارش آسیانیوز، سیاست های وزارت نفت در حوزه بهره برداری و استفاده از منابع گازی کشور به اندازی ناکارآمد و دچاز چالش های عدیده است که اگر صد زمستان سخت دیگر هم بگذرد، چاره ای جز تحمل درد و رنج برای مردم متصور نیست.
توجیهات و دلایل غیرفنی و غیرمنطقی در زمستان 1401 که سرپوشی برای ناکارآمدی متولیان حوزه نفت و گاز کشور محسوب می شد، دلیل تمامی اتفاقاتی شد که قرار بود در اروپا روی دهد اما هزاران کیلومتر اینورتر در کشور دارنده دومین منابع گازی جهان، اتفاق افتاد.
متاسفانه نبود زیرساخت های لازم در حوزه تولید و انتقال وذخیره سازی گاز و نیز مصرف بی رویه در بخش خانگی و نیز صنعتی همه و همه دلیل شد تا هنوز زمستان به نیمه نرسیده، دولت چاره را در تعطیلی شهرها و مدارس و کارخانه ها ببیند.
درحالی که بخش زیادی از کشور از شبکه توزیع گاز برخوردارند و حتی در دورترین روستاها نیز این شبکه توسعه یافته، اما این موضوع درحالی که امکان گاز رسانی به آن مهیا نباشد، نمی تواند افتخار محسوب شده و تنها مشکلات مردم را دوچندان می کند.
این در حالی است که سایر کشورهای دارنده گاز نظیر روسیه حدود 70 درصد از مردم کشور خود را زیر پوشش شبکه گازرسانی قرار داده و ترکیه کمتر از 70 درصد و آمریکا نیز کمتر از 55 درصد از کشور را تحت پوشش گازرسانی قرار داده است.
سهم گاز در سبد مصرف کننده ها نیز در مقام مقایسه در ایران با سایر کشورها متفاوت است به نحوی که سهم ایران در این زمینه بیش از 50 درصد، سهم روسیه کمتر از 35 درصد و آمریکا کمتر از 25 درصد است. اما وزارت نفت ایران در این خصوص عدد 70 درصد را ارایه می دهد.
این اعداد و ارقام نشان می دهد که مصرف انرژی گاز در ایران تا چه اندازه بالاست و با بررسی و مقایسه با سبد مصرفی کشورهای حوزه اتخادیه اروپا که نزدیک به 30 درصد از سبد انرژی را دارند، ایران درصد بسیار بالایی را داراست.
متاسفانه در ایران بر اساس سیاست گذاری های غلطی که در حوزه تقسیم انرژی و بهره مندی از سبدهای مختلف انرژی وجود دارد، نقش گاز بالاترین سهم در این سبد است و متاسفانه نبود تنوع در این زمینه سبب شده تا با کاهش تولید و مشکلات توزیع و هزاران مشکل پیش بینی نشده، شاهد اتفاقات تلخ زمستان 1401 باشیم.
در این میان عدم تحقق تولید گاز از میدان نفتی فاز 11 پارس جنوبی نیز مزید بر علت شد تا مشکلات این زمستان دو چندان شود و وعده های متولیان وزارت نفت به سرانجامی نرسد./
نویسنده: شیدا آریایی پور