به گزارش آسیانیوز؛ به‌رغم آن‌که در دوران سلطنت او هم، خارجی‌ها توانستند صاحب برخی امتیازات شوند و مورخان بسیاری به سفرهای پرهزینه او به فرنگ اشاره می‌کنند، اما نبایستی از یاد برد که شاید همین ارتباط مظفرالدین‌شاه با غرب از طرفی و ویژگی‌های شخصیتی او از طرف دیگر، در صدور فرمان مشروطیت بی‌تأثیر نبود.
با امضای فرمان مشروطیت در تاریخ ۱۲۸۵ هجری خورشیدی، ماده‌تاریخ «عدل مظفر» که حروف ابجد آن با ۱۳۲۴ برابر می‌شود و در معنای عدالت مظفرالدین‌شاه است، پس از برپایی مجلس شورای ملی بر سردر آن جای گرفت تا یادآور نام پادشاه امضاکننده و نخستین پادشاه مجری آن باشد. با هر قضاوتی بایستی بر این واقعیت معترف شد که چه شاهان پیش از او و چه بعد از او، به‌هیچ عنوان ممکن نبود تن به تأسیس «عدالتخانه» و «مشروطیت» بدهند، چه این‌که پسرش مجلس را به توپ بست و تنها با فتح تهران به سلطنتی مشروط رضایت داد.
علاوه بر نقش انکارناپذیر مظفرالدین‌شاه در سیاست ایران، بایستی بر نقش او در فرهنگ و هنر ایران هم اذعان کرد. هم او بود که نخستین دوربین فیلمبرداری را به ایران آورد و بانی نمایش فیلم در ایران شد. در سفرنامه مظفرالدین شاه آمده است: «شاه روز یکشنبه ۱۷ تیرماه ۱۲۷۹ به اتاق میرزا ابراهیم‌خان عکاسباشی به تماشای دستگاه سینموفتوگراف و لانترن ماژیک رفته و پس از تماشا به عکاسباشی دستور ابتیاع همه دستگاه‌های مربوط به آن را داد.»