به گزارش آسیانیوز؛ نگاهی به سرنوشت غم‌انگیز دو باشگاه استقلال تهران و پرسپولیس که از روزهای شکوه و جلال گذشته، در نهایت با بدهی‌های سنگین بدرقه شدند، گویای شیوه‌های مدیریت ناکارآمدی است که از صنعت گرفته تا ورزش و فرهنگ، عرصه‌های گوناگون را درنوردیده است. سرانجام پس از کش‌وقوس‌های فراوان، سهام این دو باشگاه مردمی با خیل طرفداران و هواداران بیشمارش، در فرابورس عرضه شد و به فروش رسید. با این‌همه کمتر کسی این واگذاری را خصوصی‌سازی می‌داند و می‌نامد.
در جریان معاملات روز گذشته فرابورس، روند واگذاری سهام دو باشگاه پرسپولیس و استقلال به سرانجام رسید و بدین ترتیب پتروشیمی خلیج فارس و شرکت‌های تابعه ۸۵ درصد سهام استقلال و شش بانک خصوصی ۸۵ درصد سهام باشگاه پرسپولیس را خریداری کردند. با این‌همه، این روند را بیش از آن‌که بایستی واگذاری به بخش خصوصی نامید، باید به نام و به کام خصولتی‌ها دانست.
در جریان مزایده رسمی روز گذشته، ۸۵ درصد از سهام باشگاه استقلال از سوی شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس و شرکت‌های تابعه آن شامل شرکت‌های پتروشیمی شهید تندگویان، بوعلی، پارس و بندرامام و همین مقدار از سهام باشگاه پرسپولیس نیز توسط بانک‌های شهر (۳۰ درصد)، ملت (۲۰ درصد)، تجارت (۲۰ درصد)، صادرات (۵ درصد)، رفاه (۵ درصد) و اقتصاد نوین (۵درصد) انتقال پیدا کرد.
مدیرکل دفتر امور شرکت‌های دولتی وزارت اقتصاد در نشست خبری گفت: «شرکت‌هایی که قرار است دو باشگاه پرسپولیس و استقلال را در اختیار بگیرند دولتی نیستند اما ممکن است به اصطلاح شبه‌دولتی تلقی شوند. با این حال مدیریت این دو باشگاه به‌طور جدی تغییر می‌کند و سیاست‌گذاری آنها نیز کلا متفاوت می‌شود.»
او درباره روند واگذاری دو باشگاه پرسپولیس و استقلال اظهار کرد: «در بین تیم‌های فوتبال تنها همین دو باشگاه پرسپولیس و استقلال دولتی هستند. مدت‌ها بود که ملاحظاتی از باب مناسبات بین‌المللی داشتند که قرار بر واگذاری این دو باشگاه بود. حیطه اصلی آن هم سازمان خصوصی‌سازی بوده و واگذاری قطعی است و به نهادهای دولتی هم واگذار نخواهد شد. ممکن است کسانی که می‌خرند شبه‌دولتی باشند. البته شبه‌دولتی یک تعریف و اصطلاحی است که در تصور عمومی ایجاد شده است؛ لذا شرکت‌هایی که قرار است پرسپولیس و استقلال را در اختیار بگیرند دولتی نیستند و اثر مدیریتی آنها به طور جدی تغییر می‌کند و سیاست‌گذاری نیز به طور کلی متفاوت می‌شود.»
آن‌چه درباره واگذاری سهام این دو باشگاه قدیمی مطرح است، بدهی‌های نجومی و کلانی است که نتیجه سال‌ها مدیریت ناکارآمد است و سوال مهم این است که صاحبان جدید این دو باشگاه آیا توانایی پرداخت این میزان بدهی را دارند و از کدام منبع؟ آیا با توجه به «خصولتی» بودن یا به‌قول مدیرکل دفتر امور شرکت‌های دولتی وزارت اقتصاد، «شبه‌دولتی» بودن آنها، مالکان جدید به کمک وام‌ها و تسهیلات دولتی برای تسویه بدهی‌ها اقدام خواهند کرد؟
علی‌اکبر نیکواقبال، کارشناس اقتصادی درباره خصوصی‌سازی دو باشگاه پرسپولیس و استقلال معتقد است: «در هیچ جای دنیا بانک‌ها و هلدینگ‌های بزرگ اقدام به تیم‌داری یا باشگاه‌داری نمی‌کنند. فوتبال باید به اهالی این ورزش و کسانی که با صنعت فوتبال آشنا هستند واگذار شود. مضافا این‌که به ضرس قاطع می‌توان گفت خصوصی‌سازی‌هایی که در دو دهه اخیر انجام شده در اغلب موارد ناموفق بوده است. در مورد واگذاری سرخابی‌ها نیز بعید می‌دانم توفیقی حاصل شود.»
وی تاکید کرد: «بانک‌هایی که قرار است پرسپولیس را در اختیار بگیرند به ظاهر دولتی هستند، اما در واقع خصولتی محسوب می‌شوند. بنابراین نمی‌توان این واگذاری را خصوصی‌سازی نامید. مضافا این‌که بانک‌ها طبق قانون نباید بنگاه‌داری و باشگاه‌داری کنند. هلدینگ خلیج فارس نیز به نوعی حیاط خلوت مدیران دولتی است، لذا واگذاری باشگاه استقلال نیز خصوصی‌سازی واقعی محسوب نمی‌شود.»
نیکواقبال بیان کرد: «معتقدم به دلیل بدهی بالای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس کسی جرأت نکرده آنها را خریداری کند. بنابراین دولت چاره را در این دیده که آنها را به زیرمجموعه‌های خود واگذار کند تا مطابق قوانین AFC به‌نوعی با تفکیک مدیریت این دو باشگاه زمینه فعالیتشان در آسیا را تسهیل کند.»