دوشنبه / ۱۵ دی ۱۳۹۹ / ۱۴:۵۹
کد خبر: 3426
گزارشگر: 213
۴۷۵۲
۰
۰
۲
یادداشت

عقده حقارت «نوکیسه گی» و ترس احساس تعلق به طبقه پیشین

عقده حقارت «نوکیسه گی» و ترس احساس تعلق به طبقه پیشین
«نو کیسه» به قشری از جامعه اطلاق می شود که از طریق ثروت بادآورده به طبقه بالای جامعه و از نظر فرهنگی به طبقه پایین آن و گاه لمپن ها نزدیک هستند؛ ثروت اغلب این نوکیسه ها، بر خلاف سرمایه داران واقعی و قشر ثروتمند ( تولید و کار آفرینی) صرف زدوبندهای اقتصادی می شود، که نه تنها سودی برای جامعه و اقشار دیگر ندارند، بلکه صدمه ی جدی به اقتصاد یک کشور وارد می سازد.
نوكیسه گان کیستند و چه پیامدهای اقتصادی و فرهنگی در جامعه دارند!؟

از آنجا که نو کیسه ها از یک طبقه اجتماعی به یک طبقه اجتماعی دیگر پرتاب شده اند و این پرتاب ناگهانی بر اثر یک اتفاق ( سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و...) و یا استفاده از رانت و شرایط نامتعادل و التهابات اقتصادی رخ داده است، تفاوت فرهنگی بسیاری با طبقه ی مقصد دارند. برای همین جهت جبران این فاصله ی فرهنگی، به " خودنمایی" و" دیده شدن" و بزبان دیگر "عرض اندام" روی می آورند !

آن ها منابع مالی جامعه را نه بر اساس لیاقت، که بخاطر زدوبندهای مختلف به دست گرفته اند و به همین دلیل مورد نفرت بسیاری از اقشار جامعه هستند، هر چند که برخی از ایشان با استفاده از پول های بادآوره، بسادگی موفق به جذب افراد ضعیف النفس و محتاج به عنوان نوچه و ستایشگر خود می شوند !

آن ها پس از کسب ثروت بادآورده ، دیگر خود را متعلق به طبقه اجتماعی مبدا نمی دانند و اغلب با جایگاهی که هم اکنون آن را کسب کرده اند، آشنایی ندارند، بنابر این از گذشته خود نفرت دارند و از موقعیت جدید خود می ترسند و احساس حقارت می کنند.

برای جبران این حقارت، نوکیسه ها مجبور به تظاهر هستند. خرید بی اندازه ی کالا های لوکس، ماشین های مدل بالا، لباس های مارکدار، نمایش میهمانی ها و خانه های گرانقیمت در بالای شهر و تعویض مداوم جفت خود ....نمونه های بارز این قبیل تظاهر است.

رفتار فرهنگی این طبقه، اغلب موجب تعارضات جدی در جامعه می شود. عدم رعایت حقوق شهروندی و همسایگی، عدم رعایت قوانین رانندگی ، استفاده از عبارات رکیک در رویارویی با شهروندان و .... از نمونه ی بارز این تعارضات است .

ثروت اغلب این نوکیسه ها، بر خلاف سرمایه داران واقعی و قشر ثروتمند ( تولید و کار آفرینی) صرف زدوبندهای اقتصادی می شود، که نه تنها سودی برای جامعه و اقشار دیگر ندارند، بلکه صدمه ی جدی به اقتصاد یک ملت وارد می سازد.

تاثیر فرهنگی این قشر را هم باید جدی گرفت ، که کمترین پی امد آن بی اخلاقی و سوق دادن جامعه به تجمل گرایی و مصرف زدگی است ./

با الهام از نوشته حسن آذری
فیس بوک تهمینه میلانی
https://www.asianewsiran.com/u/1XB
اخبار مرتبط
تا کنون دولت های که برسرکارآمدند، بخشی از کمبود درآمد سالیان خود را از طریق های مختلفی مانند افزایش هزینه های حمل ونقل، آب، برق، تلفن، گاز، مالیات و مسایل از این دست تامین کرده اند و از طرفی دولت طی دو سال گذشته با یک سوم کسری در بودجه مواجه بوده است،با این حال تصمیم دارد برای سال آینده آب، برق و گاز نزدیک به ۳۰ میلیون نفر از مشترکین کم مصرف را مجانی کند.
از زمانی که صادرات نفت دچار کاهش شد و به منظور جبران آن دولت روحانی در تلاش بود تا با صادرات محصولات غیرنفتی به تدریج جای خالی نفت را پر کندو آنچه بارها از سوی مسوولین به آن تاکید می شود این است که ایران باید به یکی از بازیگران اصلی در صحنه اقتصاد جهان بدل شود. اما چنین انتظاری دور از واقعیت های موجود در ساختار اقتصاد ایران است.
تاکنون از منابع ارزی ایران به درستی خبر یا اطلاعاتی در دست افراد نیست و دولت هایی که تاکنون بر سر کار آمدند حاضر به ارایه آمار صحیح در این باره نشده اند و به همین علت مشخص نیست در خزانه کشور تا چه اندازه ذخیره ارزی وجود دارد و این پول ها در کجا و در چه مواردی هزینه می شوند.
ایران در چهار دهه گذشته آرام آرام از چرخه اقتصاد جهانی خارج شده و حتی دیگر فروش نفت نیز نمی تواند این کشور را از تنگناهایی که در آن گرفتار شده نجات دهد و تداوم رشد منفی در سال جاری سبب کاهش بیشتر درآمد سرانه ملی و ادامه رکود در بخش های اقتصادی به بیکاری میلیون ها نفر خواهد انجامید.
دولت ها نمی توانند وضعیت اقتصادی و اجتماعی را سامان دهند؛ تا زمانی که از صنایع داخلی شان حمایت نشود و در سیاست خارجی برای بهبود روابط تجاری و بازرگانی با دیگر کشورهای جهان تعاملی وجود نداشته باشد.
آسیانیوز ایران هیچگونه مسولیتی در قبال نظرات کاربران ندارد.
تعداد کاراکتر باقیمانده: 1000
نظر خود را وارد کنید