به گزارش آسیانیوز، مسئله کم آبی و خشکسالی چند سالی است که گریبان استان های مختلف کشور را گرفته و حوزه تولیدات کشاورزی را با چالش روبرو کرده است.
ایران با توجه به قرار گرفتن در کمربند خشک جهانی، تغییر پذیری شدید اقلیمی، بارش تنها معادل یک سوم متوسط جهانی، خشکسالی‌های متعدد، مصرف بالای آب و محدودیت‌هایی از این قبیل، به تنوع کشت محصولات غذایی و کشاورزی به روش‌های متنوع نیاز دارد.
-----------------------
بیشتر بخوانید
دلایل رخ دادن شکاف تورمی در ایران
--------------------------------------------------
از طرفی بحث امنیت غذایی و دسترسی کافی همه افراد جامعه به غذای سالم از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
در این میان کشت فراسرزمینی می‌تواند راهکاری برای تأمین محصولات کشاورزی و مواد غذایی کشور در شرایط بحرانی باشد.
به ویژه سیاست های اقتصاد مقاومتی حکم می کند که ما توان تولید محصولات کشاورزی موردنیاز کشور را داشته باشیم و بر تولیدات داخلی متمرکز شویم و تا حد امکان از خروج ارز از کشور توسط واردات بی رویه جلوگیری کنیم. واردات بی‌رویه انواع غلات و دانه‌های روغنی سالیانه حداقل بالغ‌بر شش میلیارد دلار است که این موضوع وابستگی کشور را نشان می دهد.
بر این اساس بحث کشت فراسرزمینی طرحی است که در سال های اخیر مطرح شده و در دست بررسی است. اما انتخاب کشورهای مناسب برای اجرای این طرح موضوعی است که دقت لازم را می طلبد و بحث برانگیز شده است.
دیدگاه فعالان و کارشناسان این حوزه آن است که برخی از کشورها همچون عراق، افغانستان و پاکستان به سبب مشکلات امنیتی به راحتی کنار گذاشته می‌شوند. در اوکراین، گرجستان و ازبکستان نیز به سبب مشکلات داخلی به آسانی نمی‌توان وارد شد.
روسیه نیز به سبب وسعت بسیار زیاد و مشکلات حمل‌ونقل گزینه مناسبی به نظر نمی‌رسد، چراکه هزینه جابه‌جایی در کشت فراسرزمینی بسیار تعیین‌کننده خواهد بود. در میان کشورهای آسیایی چین، قزاقستان، هند و مالزی در صدر کشورهای فعال در زمینه کشت فرا سرزمینی قرار دارند.
سرمایه گذاری در بخش کشاورزی اروپا نیز از سوی بخش دولتی مطرح شده ولی هزینه آن بالاست و بخش خصوصی حاضر به سرمایه گذاری نیست. این چالش ها و بحث ها باعث شده تا مشکلاتی پیش روی فعالان اقتصادی برای فعالیت در این حوزه ایجاد شود که ایجاد مانع کرده و باعث شده از رقبا در این حوزه عقب بمانیم و فرصت ها را از دست بدهیم./