نقش کلیدی بندر چابهار

اما این تنگه که کل تجارت چین از آنجا انجام می شود تحت سیطره آمریکا و متحدان آمریکا است و آمریکا اگر بخواهد این تنگه را ببندد چین در تنگنا قرار می‌گیرد و در صورت مواجهه احتمالی با آمریکا، آن تنگه عاملی برای توقف تجارت جهانی چین می‌شود. در نتیجه هدف چین این است که تنگه مالاکا را دور بزند، یعنی بار خود را زمینی به آن طرف تنگه مالاکا ببرد که این مسیر می‌تواند بندر گوادر یا بندر چابهار باشد. بنابراین بندر چابهار از ابتدا برای کشور چین جذابیت داشت.
بندر چابهار به‌عنوان نقطه کلیدی اتصال میان جنوب آسیا و آسیای میانه از یک سو و شرق و اروپا از سوی دیگر بوده که همین نکته، این بندر را به کانون توجه دو کشور هند و چین تبدیل کرده است. هم هند و هم چین در مسیرهای ترانزیتی خود از ایران بهره می‌برند و همچنین این دو کشور رقیب منطقه‌ای هم هستند و سیاست‌های این دو کشور نسبت به یکدیگر قابل توجه است و از سالیان قدیم به عنوان رقیب منطقه‌ای یکدیگر شناخته می‌شدند.
طبق برنامه‌ریزی چین قرار بر این بود که بندر گوادر مرکز دریایی نظامی چین شود و بندر چابهار مرکز تجارت اقتصادی چین باشد، یعنی اصل مبادلات از چابهار انجام شود و توسط بندر گوادر هم از نظر نظامی پشتیبانی شود و این جایگاه بسیار مهمی برای ما بود. اما بندر چابهار دقیقاً به دست رقیب چین یعنی کشور هند سپرده شد. بندر چابهار با بنادری که چین توسط این کریدور به آن‌ها دسترسی پیدا کرده است، فاصله چندانی ندارد و به گونه‌ای یک نوع رقابت بین این بنادر ایجاد شده است. بنابراین در صورتی‌که چین از بندر چابهار نتیجه دلخواه را نگیرد، قطعا به سراغ مسیرهای دیگر خواهد رفت و این خطری جدی برای ماست.
ایران بهترین و ناب‌ترین مسیر ترانزیت را در راه ابریشم دارد و این یک مزیت ایده‌ال برای کشورمان است که خود می‌تواند مصداق اقتصاد مقاومتی باشد. متاسفانه عدم برنامه‌ریزی و سیاست‌های مدیریتی نادرست و عدم توجه به توسعه زیرساخت‌ها می‌تواند این مزیت رقابتی را از کشور ما بگیرد و به رقبای ایران فرصت دور زدن کشورمان را بدهد.