صنعت غذا یک صنعت مادر و کلیدی است که بخش عمده ای از تولید، اشتغال و سرمایه را در چرخه اقتصای کشور تشکیل می دهد و از آنجایی که مستقیما با سلامت و زندگی افراد جامعه در ارتباط است از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است.
بدون شک بدلیل حساسیت و اهمیت این صنعت در سلامتی مردم دستگاههای نظارتی مرتبط ملزم به کنترل و پایش و نظارت دقیق بر رعایت نکات ایمنی و استانداردها و ضوابط و مقررات در محصولات غذایی هستند کمااینکه همواره نگاه ویژه ای از سوی کارشناسان و متخصصان دستگاههای ذیربط بر تولیدات این صنعت متمرکز بوده است.
اما متاسفانه اتهامات بی اساس و غیرکارشناسانه و بدون مستندات کافی نه تنها در راستای کمک به سلامت، امنیت غذایی و رشد این صنعت نبوده بلکه به نوعی بدبینی و سلب اعتماد از مردم و کاهش مصرف اقلام ضروری غذایی در جامعه منجر شده است.
ضمن اینکه اینگونه تبلیغات منفی در شرایط اقتصادی فعلی نوعی ضربه به تولید داخلی و ملی و برخلاف سیاست های اقتصاد مقاومتی است. بعلاوه به اشتغال و کارآفرینی و چرخه صنعت و تولید در کشور ضربه وارد کرده و از طرفی جایگاه محصولات ایرانی را در بازاهای جهانی به مخاطره می اندازد و صادرات غیرنفتی که در شرایط فعلی به شدت به رشد و توسعه نیازمند است آسیب های جبران ناپذیری خواهد دید.
بنابراین صنعت و تولید کشور در شرایط حساس اقتصادی نیازمند توجه و حمایت همه آحاد جامعه و سازمان ها و دستگاههای مختلف کشور است و این خود ما هستیم که با رونق صنعت غذا می توانیم به توسعه صادرات غیرنفتی و بالطبع رشد و توسعه اقتصادی کشور کمک شایان توجهیداشته باشیم.
در این راستا عرضه و تقاضای موادغذایی، متغیرهای پولی و مالی از جمله حجم نقدینگی، نرخ واقعی ارز، نرخ سود بانکی، سطح دستمزدهای کشاورزی، ارزش افزوده بخش کشاورزی و حتی قیمت جهانی نفت از عوامل تاثیر گذار در شاخص بهای مواد غذایی محسوب می شوند. به کارگیری سیاست های مناسب ارزی می تواند در کاهش نرخ تورم به ویژه تورم قیمت مواد غذایی که امنیت غذایی کشور را دچار بحران می کند بسیار موثر باشد. بعلاوه با افزایش سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی می توان تولید مواد غذایی را افزایش و قیمت مواد غذایی را کاهش داد.
قیمت تمام‌شده بالای محصولات کشاورزی، عدم ثبات تولیدات کشاورزی، قیمت‌های خرید تضمینی، شرایط دشوار واردات با نرخ بالای ارز، فرسودگی ماشین‌آلات و پایین بودن بهره‌وری نیروی کار در صنعت غذا، از جمله مهمترین عوامل اثرگذار در قیمت تمام‌شده در صنعت غذا کشور است.
افزایش نرخ ارز به شدت حاشیه سود اکثر صنایع کشور را کم کرده و هزینه‌های تولید آنها را افزایش داده است،زیرا رابطه‌ی نرخ ارز با واردات، رابطه‌ی معکوس و منفی است؛ یعنی با افزایش نرخ ارز، قیمت کالاهای وارداتی بالا می‌رود.
یکی از مشکلات جدی موجود در بحث تولید مواد غذایی کمبود نقدینگی و سرمایه در گردش برای خرید و فروش است. در شرایط فعلی میزان نقدینگی بنگاههای اقتصادی نسبت به میزان تولیدشان از نظر پتانسیل به یک‌سوم کاهش پیدا کرده است که این تولید و متعاقبا قیمت محصولات را در بازار با چالش جدی مواجه کرده است./
